Waarom, kan ik niet zo goed plaatsen. Het zien van de volgende fotoserie van Anne Frank in Madame Tussauds, Berlijn blijft me boeien. Bizarre serie… Vooral die foto met kinderen.
We zijn allemaal zo jong geweest en wij hadden wel die mazzel op te groeien in een wereld zonder nazi’s. Gasten die je op de trein hielpen naar bestemmingen die voor zeer vele een ontmoeting met Hein betekende. Op een kut manier die alle voorstellingen te boven gaat.
In deze tijd kunnen we veel… We kunnen aan de hand van 3d HD beelden zien hoe de Titanic er bij ligt op ruim 3 en halve kilometer diepte. We kunnen films maken over welk geschiedenis verhaal dan ook, aan de hand van oogetuigen verklaringen en geschiedenis boeken. Films die zo griezelig echt en realistisch zijn dat overlevenden van het drama met tranen het eind van de film niet halen en in de foyer plaatsnemen. We kunnen zaken en dingen dood analyseren tot we goed en wel een ons wegen. Maar we kunnen niet…
We kunnen niet eens gewoon echt…normaal doen. Elke korrel zand moet geteld en gepoetst. We moeten weten waar die ligt, wat dat kost. Waar die heen wil en waar hij vandaan kwam. Hoe bedoel je op een golf, welk golf dan? Had die golf recht die korrel hier te dumpen? Ik denk dat wat ik probeer te zeggen is dat wij een heleboel goeds doen en ook nog veel meer kunnen doen. Maar als je naar het totaal plaatje kijkt, van wat…wij… Hebben gedaan… Nee ik geloof dat ik dan toch echt Anne zou willen hebben bijgestaan in haar laatste uur.
Wij hebben medicijnen uitgevonden die ons ouder laten worden en gezonder laten zijn. (Maar de meeste kunnen ze dan weer niet betalen). We kunnen organen kweken, wandelen op de maan. We kunnen echt heel veel. Maar wij zijn er niet in geslaagd de meest simpele bodem en basis, namelijk die van wederzijds respect en liefde dusdanig neer te leggen dat de hele planeet er profeit van heeft. Dat geloof niet meer moet zijn dan iets in je hart, voor jezelf. Dat religie de wortel van het kwaad is, hoe mooi ze het ook aankleden. Dat het niet uitmaakt of je homo of hetero bent. Of je zwart, geel, bruin of wit bent. Het is een bekend praatje geworden, omdat ik gelukkig niet de enige ben die er over nadenkt. Maar wel nog steeds een minderheid. De meerderheid van de mensheid, geeft alleen nog maar om zichzelf en dat een ander daarbij kapot gaat en crepeert… Denken we maar niet aan.
In die laatste foto word pijnlijk duidelijk hoe die glimlach van Anne is afgenomen en alle kinderen weten hoe, terwijl ze zelf nog geen idee heeft van de hel die op haar wacht. Ja ik droom zeker van een plek waarbij iedereen te eten heeft. Waar iedereen medisch geholpen word en waar iedereen zichzelf kan ontplooien waar hij voor gekomen is. Dit ligt voor het oprapen. Jammer genoeg staat er iemand op met hele grote kisten.
You may say I’m a dreamer…