Poesieficatie

1. Poesieficatie

Een proces waarin over een bepaalde periode, iemand of een groep van mensen, meer en meer eigenschappen ontwikkelen om een totale (kut) poes te worden.

De poesieficatie van de Nederlandse jeugd was duidelijk na hun reactionaire protest toen hun favoriete speelgoed, “facebook”  een lichte verbetering onderging. Wie klaagt moet in de klaagwagen springen en zich verplaatsen naar Afghanistan waar ze echte problemen hebben om over te zeuren, achterlijke kut.

Ja…je moet voor jezelf opkomen in deze maatschappij. Dat doe je dan op een normale manier en je hoopt dat daar op een normale manier op wordt terug gereageerd. Maar zoals ik al vaker heb aangegeven wordt deze maatschappij vervuild door types die zich achter regels en protocollen schuilhouden. Poesieficatie van de wereld en de tijd waarin wij nu leven. Het wordt met de dag echt steeds erger. Zolang je maar je mond dicht houdt en als een zombie je geld afdraagt. (De grootste portemonnaie vangt het wel op).

Afgelopen maandag ben ik in de thuiszorg begonnen omdat ik graag met oude, roggelende mensen werk. Die aan de zuurstof liggen en heel snel, heel hard de pijp uit gaan. Ik werk natuulijk veel liever met kinderen en dieren en zet mij graag in als vrijwilliger voor een beter millieu… (Het klinkt nu eenmaal beter dan de waarheid dat ik het zat was als een klein kind behandeld te worden door de gemeentelijke bijstand.

Zoeken naar vacatures waar ik niet geschikt voor ben. Met eisen waar niemand aan kan tippen. Brieven schrijven die regelrecht uit mijn duim komen omdat je anders totaal niet in aanmerking komt. Vraag maar aan Mark Rutte, die weet daar inmiddels ook alles van. Met ons tienduizenden tegelijk storten we ons op die vacatures waar we nog maar zelden iets op terug horen. Als dat gebeurd is het altijd een standaard afwijzing die voor elke vacature in het bedrijf zou kunnen zijn. Ze knippen en plakken je naam niet eens meer, e-mail is voldoende).

Vrolijk aan de slag dus bij twee mensen die ziek waren. Er werd flink gerookt en omdat het hun huis is, zeg je daar niks van. Dan pleeg je gewoon terug koppeling met je planner en die moet dat probleem voor jou in het veld gewoon oplossen. Het is inmiddels wel opgelost… Ik werd direct ontslagen.

Ik werd gebeld na de volgende mailwisseling. Naam van Planner is i.v.m. privacy redenen veranderd in Planner. Medewerker in (doe eens een gok) Medewerker.

Hoi Planner,

Even nog een vraagje. Mocht je meer adressen gaan regelen over twee weken. Kan je zien of je mij bij niet rokers neer kan zetten. Ben zelf net een jaar schoon en vind het niet heel erg…zeker niet voor een keertje, maar ook zeker niet heel erg prettig. Ben dus bij de familie () geweest en dat zijn wel heel stevige zware shag rokers. Ik moet daar dus twee keer per week heen en weet echt niet hoe lang ik dat ga trekken. Ze willen erg graag dat er een vast iemand bij ze komt maar ik zou echt aanraden daar een rokende medewerker naar te zetten.

Groetjes, Medewerker

Daar kreeg ik de volgende mail op terug.

Hoi Medewerker,

Eerst even een vraagje. Waarom heb je dit niet in je sollicitatiegesprek aangegeven? Dan had ik daar direct rekening mee kunnen houden. Rookt de familie waar jij bij bent? Als dat zo is wil ik het graag weten want dat is absoluut niet de bedoeling. Laat het me even weten als je wilt. Ik ga kijken of ik het voor de fam () zo snel mogelijk kan oplossen maar tot die tijd verwacht ik van jou dat je daar gewoon heen gaat.

Groetjes, Planner

Je kan de toon voelen waarmee zij schrijft. Ze vraagt mij ook of de familie rookt terwijl ik dat net aangeef. Ik vraag mij af bij het lezen van deze mail of zij wel wil samen werken. Ik denk dat ze het meer ziet als luisteren naar haar. Ik heb toch totaal geen idee hoe lang dit gaat duren? Hoe lang heeft zij nodig om de boel aan te passen? Aangezien ik de planning kreeg tot halverwege oktober weet ik niet hoe lang ik daar naar toe moet. Ik ben een jaar schoon en heb ook gewoon recht op een rookvrije werkplek. Heb ik daarom jaar na jaar buiten in de fucking kou staan roken? Ik stuurde de volgende mail terug.

Hoi Planner,

Allereerst is het niet naar voren gekomen tijdens het sollicitatie gesprek niet van mijn kant, maar ook niet van jullie kant. Bovendien vind ik het niet erg als iemand een sigaret rookt in mijn omgeving, (buiten) maar dit viel gewoon niet goed. Bovendien kan je niemand in zijn eigen huis verplichten naar buiten te gaan. Vind het erg kort door de bocht hoe jij schrijft dat je “verwacht” dat ik daar gewoon heen ga. Ik ga er deze week nog heen, (Omdat ze ook voor mijn uren moeten tekenen) maar voor volgende week “verwacht” ik dat het is aangepast. Anders ga ik er niet heen. Stuur gewoon een medewerker die rookt daar heen, probleem opgelost.

Groetjes, Medewerker

In mijn ogen had ze gewoon kunnen vragen en zeggen: Kan je er alsjeblieft deze week nog heen, dan regel ik voor volgende week wat anders. Dat probeer ik dat dan deze week te regelen en hoor je in de loop van de week meer. Dan was het verhaal klaar geweest.

Nee nu kreeg ik telefoon en mevrouw was over d’r toeren. Hoe ik het in mijn hoofd haalde op deze manier te reageren en dat ze op deze manier niet verder wilde gaan. Alsof ik zojuist haar gezin had uitgemoord en de koelkast had leeg gegeten. Ik zei haar dat ik het behoorlijk kortzichtig vond en meer dingen toen ik merkte dat het gesprek niet meer te redden viel. Hoe lang ze zelf dacht dat het ging duren? Verwacht ze dan dat ik tot die tijd, nog vaker gezellig bij de kettingrokers ga zitten. Ik had er echt last van en anders zeg ik het niet. Er kwam geen antwoord alleen dat ze het niet meer wilde om met mij verder te gaan. Nogmaals als wie dan ook wil roken kan het mij echt niet schelen. Het moet ook gewoon kunnen en zeker in je eigen huis. I dont care!

Ik heb de hele mailwisseling en wat er gezegd is in dat gesprek naar personeel en organisatie gestuurd. Naar de dame die het sollicitatie gesprek af nam om precies te zijn. Verwachting is dat ze dit plannertje gewoon de hand boven het hoofd houdt en ik hoe dan ook aan het kortste eind trek. Grappige bijkomstigheid is ook nog een keer dat hetgeen ik wel bij het sollicitatie gesprek heb aangegeven, is geweest dat ik hoopte dat de planning en de planner wel goed luisteren naar de mensen in het veld. Dit op de vraag van degeen die het gesprek af nam, wat ik belangrijk vond.

UPDATE:

Ik kreeg antwoord van de dame die het gesprek af nam. (De dikgedrukte letters, zijn van mij).

Beste medewerker,

Naar aanleiding van je onderstaande vraag deel ik je mede dat wij jouw arbeidsovereenkomst inderdaad kunnen beëindigen tijdens de proeftijd. (Ze denken echt dat ik nul kennis heb, daarom heet het ook “proeftijd”).
Tevens deel ik je mede dat de planner met mij overlegd heeft over onderstaande mailwisseling en dat ook ik van mening ben dat de toon van jouw tweede bericht niet acceptabel is. (poesieficatie van de bovenste plank).
Dit bericht aan een leidinggevende (De planner?) van iemand die 3 uur gewerkt heeft beloofd helaas niet veel goeds voor de toekomst en heeft ons doen besluiten jouw arbeidsovereenkomst tijdens de proeftijd te beëindigen. Ik vertrouw je hiermee voldoende te hebben geïnformeerd.

Einde haar mail.

Heel erg triest dat het zo maar kan. Na alle moeite die ik gedaan heb aan de slag te komen en voor groot deel uit de bijstand te komen, word je, niet omdat je een kort lontje zou hebben, maar gewoon snel reageert op kutzooi, weer in je smoel terug geroggeld naar waar je vandaan kwam. Het kan niemand schelen wie je bent…alleen jij. Zo liggen gewoon de feiten. Niet meer en niet minder. Heel jammer dat ze ook totaal niet naar de inhoud kijken, maar alleen naar de verpakking. Die ik zeg het nog maar even om mijn eigen zaak te bekrachtigen: Er is niets mis met mijn reactie op haar schrijven! (Bitches).

Maar omdat als je dan toch in bek gescheten wordt en er niks meer aan kan doen… If you gotta go, go with a bang. Dus ik schreef nog een mail terug. Of het een bang is weet ik niet, maar wel een redelijk antwoord op een onredelijke handelwijze van een stelletje onkundige zogenaamde zorgverlende, op het eigen personeel scheitende poesies die alleen maar blij worden van hun eigen verzonnen positie. Alsof ze moeder Theresa zelf zijn.

Beste,
Bij deze deel ik u mede dat als u meer personeel nodig heeft u maar een blik hersenloze zombies moet open trekken. U weet wel die zelf geen inbreng hebben, altijd ja en amen zeggen en bovendien niet assertief zijn. Dan hoeft de planner zich ook geen zorgen te maken over hoe ze eventueel met mensen zou kunnen omgaan. Want dat is waar het hier volgens mij omgaat.

Mensenkennis is altijd handig binnen een zorgorganisatie. Maar goed ik ben blij dat ik er nu achter kom dat ik op een verkeerde plek zit en niet later in de tijd. Ik heb in het verleden vaker gewerkt met mensen die de kunst van het communiceren niet machtig zijn en dat is een bijzonder vermoeiende activiteit. Het is ook jammer zeg ik er nog maar even bij dat de planner hier wederom tot een soort van god wordt gezien. Ik gaf al aan in mijn sollicitatie gesprek dat de mensen in het veld, die daadwerkelijk het werk doen, een goeie steun moeten hebben. Ik zie dat niet terug bij zo een licht geraakte planner. Bedankt voor niets, Het ga u goed,

 Maar de strijd om zelfbehoud verlies je, omdat men dat volstrekt niet duldt.

(Armand 1977)