De Sint zat diep te denken wat hij Nederland wilde schenken.
Weinig bewoners deden hun best er wat moois van te maken.
Nee bij de meeste kwam er niets meer dan rommel over hun kaken.
De een zeek nog harder dan de ander.
Over de poes van de buurvrouw of één of andere buitenlander.
Nederland zat al jaren gevangen onder het juk van een door zichzelf verzonnen elite.
Die geen centimeter ging wijken van alle rijkdom, maar gewoon bleef genieten.
De domme burger blijft de boetes en heffingen toch wel betalen.
Het zijn hen met de meeste centen die de regels bepalen.
Het ging al jaren zo door en Sint was het zat.
Ze verdienen met al dat gezeik niets meer dan een klap voor hun gat.
December is de feestmaand, komt allen gezellig bij elkaar.
Nee, stop met die negativiteit, want straks zijn de rapen gaar.
Het echte feest van Sinterklaas vind men nog alleen in een kinderhart.
Die vind er niets racistisch aan, ook al is Piet nog zo zwart.
Die hoe ironisch genoeg daarin geloofd door degene met de meeste poen.
In volle overtuiging zet die kleine zijn schoen.
(Kwam de overheid er maar iets oprechts in doen).
Old Sinterklaas en de meest zwarte piet die we konden vinden.