Aandacht heeft hij al genoeg gehad toen hij zeven keer die Tour de France won. Dus nee, ik heb niet gekeken naar het interview dat Oprah Winfrey af nam bij Lance Armstrong. De eerste paar minuten waren wel even genoeg. Een volledige bekentenis op alle vragen… aanklachten if you will. Ik hou niet van zulke types. Types die maar wat bij elkaar liegen. Types die beweren dat je zonder doping die tour niet kan winnen. Zwakke types. Gelukkig hoeven we niet te vertrouwen op het woord van een leugenaar, wel zo fijn voor degenen die wel die rit gereden hebben zonder doping. Ik vind dat zulke types onder de aandacht moeten blijven als voorbeeld van hoe het niet moet. Zeker als je godverdomme zeven keer de hele wereld in dezeik hebt genomen.
Ik ben geen sporter. Ik hou niet van sport. Het competative… aan mij niet besteed. Aan Lance ook niet dus ik sta niet alleen. Het euforische wheee wanneer onze helden gewonnen hebben. “Oh wat heb je dat weer goed gedaan!” Ja met hulp van bloedtransfusies en alle andere tering zooi die je maar kan bedenken. Goed gedaan hoor… Ik vind sport een sport, wanneer je zonder allerlei chemise cocktails met je lichaam iets kan doen, wat een ander in de verste verte niet kan doen, zoals ik. Ik kan Wii bowlen, maar niet eens echt goed, omdat ik mijn arm van achter naar voor kan swingen en het knopje kan los laten. (Wel met het lusje om mijn pols). Dat is het dichtste wat ik bij sport kom. Geef mij een echte bowlingbal en ik ben hopeloos verloren. Het is gewoon niet mijn ding en waarom zou het ook? Misschien dat ik met een beetje doping wel echt zou kunnen bowlen… Ja, moet je dat nou willen? Word ik er warmer van als iedereen ineens wheeee doet? Nee. I dont give a shit… Ik wou dat ik een polsbandje had met die tekst.
Lance Armstrong heeft zijn kaken op elkaar gehouden om vervolgens de beste manier te kiezen om zijn verhaal te doen. Maanden aldan niet jaren heeft ie niets gezegd om vervolgens bij Oprah, de tv moeder aller tijden, uit te komen. Als je bewust over de schreef gaat en je bent daarna de lul, wees dan ook een vent en sta op voor wat je gedaan hebt. Ervaar je lot. Dat deed je ook toen je over de schreef ging, dan kan je het ook nu. Neem je verantwoordelijkheid. Ik geloof dat ik en vele met mij, dat meer waarderen dan een knuffel sessie met Oprah. Ik wil het niet zien. Ik ben het gelieg en gedraai meer dan zat. Het onrecht is overal om ons heen en we worden er elk moment van elke dag mee geconfronteerd. Moeten we dan nu gaan kijken naar een zo’n piemel die berouw heeft? Tja berouw… In dit geval geldt dan ook weer het redden van eigen reet. Voor je alles kwijt bent even vlug proberen te redden wat er te redden valt. Lance is ook maar een merk, een schuld… een leugen.
Zeven keer de Tour winnen en alle zeven keren afgenomen zien worden. Alsof ze nooit gereden zijn. We hebben wel zeven keer gekeken. (Ik niet, want ik ben allergisch). Zeven keer zijn er miljoenen verdiend en ga zo nog maar even door. Langzaamaan proberen ze de doping uit de wielersport te halen, door iedereen die uit komt eensoort van gratie te verlenen. Afgelopen jaar keerde de Rabobank zijn rug al naar de sport met de boodschap: Als het niet normaal kan, dan maar niet. En dat is precies wat we moeten doen. Je kan geen sportwedstrijd zien (niet dat ik daar tijd aan besteed) of je staat stijf van de reclame meuk die tot je komt. Hoe kan je nog personen laten functioneren als ze weten dat ze mogelijk hun sponsor en daarmede hun inkomen verliezen als ze onder de maat draaien… Het is geen nieuwe vraag. Maar ik denk wel een onderschatte vraag. Want we zijn immers allemaal kampioenen die willen winnen. Ik niet…want ik heb een polsbandje.