De meesten van ons willen het allemaal maar snel vergeten en het er absoluut niet over hebben. Zeker niet nu we ouder worden. Maar hoe we ook ons best doen er niet aan te denken en die gedachten verpakken in een heel klein doosje, verbannend naar de verste uithoeken van ons brein, ben ik graag degene die u er nog even aan herinnert. U gaat namelijk hartstikke dood en ik zal het u alvast verklappen, het word een hartstilstand.
Daar gaat de zeepbel. Dood komt sneller dan een Fyra. Sneller dan een kredietcrisis en zeer zeker sneller dan een Elfstedentocht. Dus ik denk dan bij mijn eiguhhhh… als er tijdens het leven dingen zijn die het dragelijk maken. Dingen die echt heel mooi zijn te ervaren…ik denk aan bijvoorbeeld Tony Chocolonely. Dan moet er toch ook aan de andere kant toch op zijn minst ook iets zijn wat het de moeite waard maakt, niet waar? Aangezien je veel langer dood dan levend bent… Kortom, niets om je zorgen over te maken. Niets om voor naar een kerk te rennen en te doen alsof. Niets om ineens voor nageslacht te gaan zorgen omdat je bang bent dat je uitsterft. (Gaat hoe dan ook gebeuren).
Ik vertel dit omdat ik mijn burgerplicht dan wel gezond verstand moest laten spreken. Ik krijg namelijk elk jaar in december een acceptgiro op de mat om geld te storten voor het geval ik onverhoopt besluit het levende voor het niet zo levende te verruilen. Tenminste wanneer het lot dat besluit, want ik geloof niet dat zelfdoding daar ook onder valt. Zou ik de polis op na moeten slaan. Anyhow, de polis is mijn favoriete betaling omdat hij slechts 21 euro per jaar is. Hoewel ik het al een tijdje wist, werd het mij gisteren aan de telefoon duidelijk gemaakt door de (behoorlijk sjacherijnige) dame aan de andere kant, dat ik met een verzekerd bedrag van 2 ruggen echt niet moet rekenen op koffie en cake…een ruimte, waar het niet in te nuttigen, een kist, een vuur of iets anders gerelateerd aan een begrafenis. Eigenlijk betaal ik nu dus voor niks, omdat de kosten om mijn uitvaart (klinkt alsof je op reis gaat, humor) te regelen anno nu de pan uit zijn gestegen. Persoonlijk graaf ik voor 200 euro wel even een kuil. Kombineer dat met 1 litertje Diesel, wat doet dat tegenwoordig, één vijftig? Je zou denken dat je klaar bent voor € 201,50… Bakkie leut dr bij, plakkie cake. Twee tien, hebben we het nergens meer over. Tegenwoordig kost je dat vier en halve rug.
Ik heb iedereen in mijn naaste omgeving inmiddels al verteld dat als ze hun uitvaart niet goed geregeld hebben ik daar, omdat ik toevallig wel leef, niet voor ga opdraaien. Zodra je dood bent delete ik je van mijn facebook pagina en ik hul mij in totale ontkenning, kgb-style. De overledene krijg je niet meer terug, hoeveel geld je er ook instopt. Of hoeveel geld ze je doen laten geloven, dat je er in stopt. Ja maar u wil toch dat uw dierbare een aangename uitvaart heeft? Wie is daar bij gebaat? Degene die dood is? Nee. Jij en ik die nog in leven zijn. Ik weet zeker dat we dit goedkoper en leuker kunnen doen. Je gaat voor je plezier toch niet in een aula naar een kist zitten staren terwijl ‘Waarheen, waarvoor’ wordt gespeeld of een of ander kut nummer waardoor je make-up net niet doorloopt. Volgens mij kan je dan beter een enorme Barbeque organiseren die 24 uur doorgaat en omslaat in een sexy feestje. Dat is pas afscheid nemen. En twee vliegen in een klap als je het mij vraagt… De saté was erg lekker ja… (nee niet kannibalisme, ik bedoelde alleen het vuur). Maar er mag best chianti zijn, uitgeserveerd door Sir Anthony Hopkins.
Tja uiteindelijk betekent het dat ik nu mijn polis moet gaan verhogen. Van die 21 euro per jaar naar 9 euro per maand. Per maand! Wil ik tenminste voor zes en een halve rug verzekerd zijn van een boerencake en Douwe Egberts. Zo wordt de meest favo rekening de meest gehate. Elke maand een tientje afstaan omdat je de pijp uitgaat… Vind ik toch wel even slikken in deze tijd. Even dacht ik nog dat ik mijn lichaam aan de wetenschap wilde schenken, maar een vriendin en doktersassistente vertelde mij dat ze er daar ook niet meer op zitten te wachten. Niet omdat het mijn lichaam is, waar ik mij nog iets bij kon voorstellen, maar omdat meer mensen in deze tijd dat idee hadden. Tja dan worden de opties toch wat dun en moet je op zoek naar alternatieven. Zelf maar iets verzinnen. Dus eerst dacht ik nog, leg mij gewoon op het Stratums eind langs de kant, zodat men zijn agressie de vrije loop kan laten na het stappen. Ik ben toch al dood dus volgens mij is dat een win-win. Ik heb ook nog even gegoogled of er niet een vereniging was voor necrofielen maar dat taboe is nog te groot geloof ik. Maar mocht het daar ooit uitkomen houd ik mij koud aanbevolen.
Op zoek naar een Jerrycan.