Als je dit leest ben je geen echte man. Echte mannen lezen en schrijven niet. Behalve Playboy en Voetbal international of iets anders, als het maar over sport gaat. Vroeger lazen we nog een kaart, maar die is vervangen door een twee uur durende Tom Tom-sessie, voor we onze vrouwen de weg laten vragen. Ik denk dan ook niet dat ik veel mannelijke lezers heb. Vrouwen des te meer en vrouwen lezen nu eenmaal. Ze lezen tijdschriften, flyers, zelfhulpboeken, bonnetjes, reclamefolders, posters, romannetjes, etiketten en instructiebijlagen. Ik schaam mij wel een beetje omdat ik dit schrijf en daarmee mijn mannelijkheid zo goed als compleet door de plee trek. Nee, één ding is duidelijk: ik ben geen echte man. Ik heb hydriaterende handzeep in mijn keuken en ik heb twee kussentjes op mijn bank die er niet bij zaten toen ik hem kocht (Ikea). Allemaal erg on-macho gedrag waar ik mij dan ook erg voor schaam.
Wat is een echte man? Een echte man repareert niet alleen, maar is in staat een complete auto te bouwen uit onderdelen en dingen die hij in de schuur vindt. Een echte man draagt alle boodschappen, altijd. Klaagt hier niet over. Een echte man weet dat de G-spot maar een mythe is, verzonnen door de Viva (het blad, niet de internationale organisatie voor de voetballerij). Een echte man laat zich bedienen, in de tijd dat hij niet op pad is om voor eten te zorgen of een uitkering aan te vragen. Een echte man koopt geen bloemen bij de benzinepomp op de verjaardag van zijn vrouw. Een echte man koopt geen bloemen. Een echte man huilt nooit, tenzij Gijpie weer een meesterlijke anekdote vertelt of Hans Kraaij jr. zich weer eens onsterfelijk voor lul zet en wij over de grond rollen van het lachen. Tevens is het toegestaan een traan weg te pinken bij het overlijden van een groot atleet of een groot acteur. Echte mannen kopen hun eigen kleding of gebruiken duc-tape om oude kleding te repareren. Ze laten in ieder geval hun vrouw niet een jas voor hen kopen. Negen van de tien keer als je een man ziet lopen over straat, de vijftig-jaar-zone overschrijdend, heeft hij een rooie jas aan. Binnenin staat C&A en zijn vrouw heeft hem gekocht. En ze kopen altijd een rooie jas! Voor ‘als ie afdwaalt op de markt… dan is ie makkelijker terug te vinden’. Veel echte mannen hebben niet eens een jas omdat ze geen kou ervaren. Ze zijn vaak zo opgefokt door alle koffie, nicotine, miljarden calorieën en al die “wijven” die ook aan het verkeer deelnemen, dat ze constant op een soort van kookpunt verkeren en het dus warm hebben. Dat is ook de reden dat er in de zomer zo enorm veel koud bier méér genuttigd wordt, om de boel te koelen. Bier is koelvloeistof voor de echte man. Elke echte man is als een kernreactor die voortdurend gekoeld moet worden (met veel bier).
Ik heb in mijn leven een aantal echte mannen gezien. Om te zeggen dat ik ze echt diep gesproken heb kan ik niet, want dat is iets waar de echte man zich niet aan waagt. Een diep gesprek. Een echte man kan duidelijk maken wat hij wil door eenvoudig de hele boodschap te verpakken in één of twee woorden en deze laten horen op een toon die iedereen direct snapt. In bepaalde situaties en vaak na een jarenlange omgang met dezelfde man, wordt met een enkele blik hetzelfde bereikt. Een van de natuurlijke processen in een mannenleven is dan ook dat hij steeds minder communiceert. Minder praten is minder inspanning is meer energie voor de echt belangrijke dingen. Shaggies draaien en de boel koel houden. Bovendien zijn alle mannen stille filosofen die, wanneer stil voor zich uit starend beter niet gestoord kunnen worden. Sommige vrouwen snappen dat, sommige niet. Sommige vrouwen zijn vrijgezel, sommige niet.
Een echte man kan alles. Mits die feministen van Ikea een keer een echte bouwtekening maken en geen verwijfde “Montage instructie”. Ikea – Inderdaad, Koop Ergens Anders. Een echte man bouwt zijn eigen kast. Hij loopt de eerste de beste bouwmarkt in, om vijf minuten later weer naar buiten te komen met een kar vol hout. Thuis gaat hij aan de slag en dezelfde middag nog staat er een kast. Geen multifunctioneel, in roze uitgevoerd opbergsysteem luisterend naar de naam Heukefleutäh. Maar een gewone oer degelijke (daar kijken we over honderd jaar nog steeds tegen aan) kast. Om spullen in te doen. Er zit geen verf op en als je hem dicht doet, horen ze dat twee straten verder ook. Dat is niet zomaar een kast. Dat is een mannenkast!
De echte man komt steeds meer in de verdrukking door alle regels en etiketten die uit het niets ineens de gewoonste zaak van de wereld lijken. Alles wat anders is, wordt afgestraft. Als je je mening geeft in een winkel of op je werk, moet je dat verpakken in een gesuikerde donut met slagroom en een servetje, anders eten mensen hem niet. Dan beweren ze dat je boos bent en niet voor reden vatbaar. En heb je bovendien een cursus nodig om weer in het gareel te lopen. Vroeger was werkoverleg niets meer dan de chef die zijn hoofd om de deur van het kleedhok stak en zijn boodschap overbracht. “Harry jij staat vandaag op het laadstation omdat Rinus ziek is.” Iets wat hij besloten had, omdat het niet anders kon. Dat was de taak van de chef. Tegenwoordig wordt er anderhalf uur ingelast om een heidesessie te houden. “En Sterre, hoe voel jij je vandaag over je werk? Vind je het vervelend om tijdelijk een andere positie te moeten bekleden binnen onze organisatie?” Voor dat soort gedrag hebben ze een woord uitgevonden. Dat woord is onzin.
Waar vrouwen door de tijd heen altijd vrouw zijn gebleven, hoe mannelijk en niet vrouwelijk ze soms ook zijn: het blijven altijd vrouwen die hun hoofd schuin houden als er een puppy of een kind voorbij loopt of als er een aanbieding is op rooie jassen. Vrouwen zijn steeds vrouwelijker geworden. Terwijl ze enorme winst hebben geboekt, ik noem alleen het stemrecht. Maar er zijn natuurlijk tal van dingen waarin ze continu scoren en vooruitgang boeken in hun sekse, de waardering en respectvolle behandeling daar van. Ze kunnen hun vrouwelijkheid accentueren en toch neemt iedereen ze serieus. Sterker nog, waarschijnlijk serieuzer. Daar kom je als man niet mee weg. Als jij als man je bovenste paar knoopjes los doet en je borsthaar laat zien aan de vrouwelijke agente, krijg je echt geen waarschuwing. Wat je als man ondertussen hoort te doen om een beetje respect te krijgen, is je gevoelige kant tonen en begripvol je hoofd schudden. Vooral niet met een oplossing aankomen, want dan luister je niet. Dan wil je het weer op jouw manier doen. Wat er in de plaats komt voor echte mannen is niet iets om trots op te zijn. Ik zeg Justin Bieber. Twee woorden, één naam en allebei zwaar fout. Er zijn geen echte mannen die Justin heten (op z’n Hollands uitspreken) en het geluid Bieber? Ik weet zelf niet eens wat dat is. Lars, Noah, Sem, Job en Milan – ze staan in de jongensnamen top twintig van vorig jaar en zijn allerminst mannelijk te noemen. Als je zo heet, verzin iets anders. Bijvoorbeeld Jan, Harry, Joe, Mick, Storm of Zeus.
Justin Bieber is een tweeslachtig modepopje waar niets mannelijks aan te ontdekken valt. “Mannen” van nu lopen zonder probleem rond met een klein handtasje en hebben van die zwarte dingen in hun oor waar je met gemak een paar vingers doorheen kan halen. Wel makkelijk als je ze aan wil pakken. Als ik het op één of andere inboorling in een reportage over donker Afrika zie, vind ik het smerig. Maar op een blanke La Place medewerker, die zijn haar naar voren kamt, wordt het al niet veel beter. Het fenomeen kruis op je knieën en onderbroek onder je oksels, is helaas nog steeds – inmiddels sinds de jaren negentig – niet uit het straatbeeld verdwenen. En dames… die slavenbroek is net zo erg dan al niet erger! Ik kijk liever naar een roze rollade (de Legging met overgewicht) dan daar naar… tel uit je winst. Ik ergerde mij altijd groen en geel wanneer ik ongewild geconfronteerd werd met een stratenmaker. Je weet wel, zo’n man die door zijn knieën gaat om wat op te rapen zonder dat ie een shirt in zijn broek heeft, daarmede jou direct zijn aars-decolleté showt. Maar geconfronteerd worden met iemands ondergoed is om de een of andere reden nog gestoorder. Niet dat ik graag naar de stratenmaker kijk, maar daarvan kan je nog denken, het kan hem letterlijk en figuurlijk geen reet schelen en dat is in ieder geval weer een heel erg mannelijke gedachte. En die zijn steeds zeldzamer.
De wijfies lopen over straat met hun Ipads, smartphones en tablets en gedragen zich alsof ze het “cool” opnieuw hebben uitgevonden. Hun kapsels zijn gestyled. Ze kunnen uren praten over allerlei zaken, als welke kleurtoevoeging er wordt toegevoegd aan bio-kleding die irriterend is voor je huid. Of hoe wij plofkippen beter moeten behandelen, want denk aan karma, jongens. Ze doen een opleiding tot pedagogisch medewerker, doen iets met mode, of zijn naar zichzelf op zoek op kosten van de gemeenschap. Weten wie er hot is en vinden dat geweldig. Luisteren naar geluid i.p.v. muziek en drinken latte machiatto’s. Ze weten wat vijftig tinten grijs zijn maar lezen het niet omdat het vrouw onvriendelijk is. Ze ruiken naar bloemen en hebben vaak een tatoeage die rondom hun bovenarm gaat. U dacht tribal, ik zeg correct.
Ik moet mijn uiterste best doen om een echte man te blijven want voor je het weet loop je in de feminstenval. Voor je het weet sta je in de rij bij de Action met een een stapel vers houdt bakjes of hé, de kerstversiering was in de aanbieding. Twee ballen voor de prijs van één. Terwijl ik dit schrijf staat er aardbeien aanmaak limonade naast me en eet ik een dropje. Totaal niet mannelijk en eigenlijk zou er op zijn minst bier moeten staat en zou er een zak chips moeten liggen. Zodat ik vervolgens met vette vingers mijn toetsenbord besmeur. Het is al erg genoeg dat ik tijd neem om schoon te maken en ik heb verdomme laatst de ramen gewassen. Ik ken mannen die niet eens weten wat dat is. Ramen wassen? Dat doet de regen toch? Hoe ik ook mijn best doe, voor mij is het waarschijnlijk al te laat om mijn mannelijkheid te redden. Ik rook niet meer en als ik al alcohol nuttig is het droge witte wijn zonder ijs. Ik schrijf en kijk films met inhoud. De meerderheid van mijn lezers is zoals ik al eerder zei, vrouw. Ik ben kleurbewust en heb mijn eigen appartement ingericht. Ik doe mijn eigen was… Ik kook. Ik neem stof af voor ik stofzuig. Het is triest, heel triest… maar ik eet mijn Lidl zalm, gebakken in citroenolie. Mietje.
We zijn mannen en houden het ook uit met jullie kussentjes, potpourri bakjes met geur op het schijthuis. We zeggen niets over fleece-dekentjes, ziekenhuisseries, bloemen, halfvolle melk, light producten en spaarlampen. We zwijgen bij het horen van George Michael. We sjokken mee, winkel in, winkel uit, de stapel tasjes om onze armen steeds groter wordend. We gaan mee naar je ouders en knikken beleefd ja en amen wanneer jij vraagt: Leuk staat dit nieuwe truitje hè? Niet dat we het niet leuk vinden, maar ons brein kan die informatie gewoon niet verwerken. Er zitten geen borstzakken in om de shag te bewaren. Geen zijvakken voor als het koud is en met die kleur zou een bijziende Belgische wegwerker nog niet mee aankomen. Maar hé, als jij het leuk vind… Wie zijn wij dan?
We zijn mannen en blaffen als het moet. Als je ons reduceert tot een verwijfd, feministisch, begrijpend hoopje hormonen in spee, moet je niet raar staan te kijken wanneer wij een mening gaan hebben over jouw schoenen en kleding. Hetgeen jij zojuist gekookt hebt of dat wij ineens ook willen meebeslissen welk vakantiehuisje we huren. Dat wij ineens weten waar de aanbiedingen het best zijn en welk wasmiddel beter is voor jouw toch al snel geïrriteerde huid. Moet je niet vreemd opkijken wanneer wij ineens ook vinden dat Bing eens een keer normaal moet doen en dat Jef een luie vrouw-onvriendelijke lul is. Dat Rick een keer normaal doet met die nep schouders (Erg indrukwekkend…lolbroek) en hem er uit tieft!
We zijn mannen en willen ons leven wagen terwijl wij de barbecue aansteken en allerlei apparaten gebruiken, waarbij we het risico lopen vingers en ledematen te verliezen om jouw huis functioneel te maken. Wij maken de spinnen dood met onze blote handen. We ontstoppen doucheputjes en gooien de haren weg zonder een spier te vertrekken. We snurken, boeren, laten scheten, kijken voetbal en als we ons hoogtepunt hebben bereikt draaien we om en vallen in slaap. Als je al een gesprek aan zou willen knopen met een echte man zou ik dat vooral niet doen op het moment dat hij zich helemaal in het zweet heeft gewerkt voor je en dat niet kan compenseren met een sportwedstrijd of een uurtje in de tuin met vrienden en bier. Of alleen bier. Nee, in plaats daarvan ligt hij naast je op het bloemetjesdekbed met de extra kussens, ruikend naar Jasmijn en andere inheemse bloemenmeuk. Dat is geen plek voor een man om in slaap te vallen, als dat dan toch lukt… krop je gesprek en haatgevoelens dan op en bewaar het voor het ontbijt. Een echte man heeft niets liever dan wakker worden met een vrouw die hem doodzwijgt (als je het dan over win-win hebt).
Echte mannen, blijven echte mannen. Ook al kunnen wij het in deze tijd, met een heleboel man-onvriendelijke wetten, regels en ideeën, maar net volhouden. (Mocht u inmiddels medelijden hebben na het lezen van zoveel leed, zet een sportzender op, geef hem een biertje en laat hem met rust. Hij heeft uw steun meer dan ooit nodig. Namens alle mannen van Nederland alvast bedankt, want we zijn een uitstervend ras).