Ik ben niet echt veel aan de schrijf geweest de laatste tijd en dat had niet alleen met de hitte te maken. Ook niet alleen met dat keukenmes van de Action wat ik moest hebben en wat uiteindelijk tijdens de afwas in mijn vinger hakte… Juist ja, mijzelf in de vingers snijden is mij niet vreemd. Beetje moeilijk raggen op je toetsenbord als je bij elke aanslag door de grond gaat. (Maar goed, het wondje is genezen, bedankt voor de bloemen). Ik was gewoon even bezig met mijn leven te re-booten, zoals dat in goed Hollandsch heet.
Misschien kunt u zich nog herinneren dat ik ietwat aan overgewicht meedroeg? (De Plofmens). Degene die mij persoonlijk kennen zullen waarschijnlijk hun kaak moeten oprapen bij deze understatement. “Ietwat aan overgewicht?!” Als je denkt, zit mijn broek nou iets strakker? Dat, is ietwat overgewicht. Ik dacht meer: Hé…mijn deurposten zijn naar elkaar toe gekropen. Ik moest daar iets aan doen en dat balletje is gaan rollen. Op een andere manier, dan ik in als eerste instantie in gedachten had. Ik ben in de wereld gedoken van voedsel, gewichtsverlies en diëten. Juist, weer een gebied waar we met z’n alle massaal in de zeik zijn en worden genomen door instanties en onderzoeken die beweren het bij het rechte eind te hebben. Voor de duidelijkheid ik sta niet op dieet en zal daar ook zeker nooit op gaan. Het is de grootste afbraak voor je lichaam denkbaar. Ze werken niet of alleen maar de verkeerde kant op. Je moet je leven veranderen en gezond gaan eten als je af wilt vallen. Niet dat je na een tijdje weer meer gewicht terug hebt dan je had. Klinkt simpel? Te simpel misschien? Dat is het ook!
Wij krijgen met zijn alle veel te veel shit binnen waarvan de voedingswaarde langzamerhand NUL is en nog vragen we ons af waar al onze klachten vandaag komen. Tenminste sommige van ons vragen zich dat af. Anderen accepteren het als zijnde ouderdom of gewoon één van die dingen… (Zoals een roker zegt: Ik vind het gewoon lekker). De farmaceutische industrie vraagt zich alleen maar af hoeveel klanten ze er dit jaar nog bij zullen krijgen. Met oog op uitbreiding van het wagenpark, de vakanties naar Bora Bora en het zwembad wat aan vervanging toe is, zeker met die hitte. Want als ze in de zorg één ding goed kunnen, zo weet ik inmiddels ook uit eigen ervaring, is geld verdienen. Mensen die legale pilletjes maken doen niet veel meer onder voor mensen die illegale pilletjes maken. Ik zou zeggen duik in de wereld van de octrooien en rechten en vind het antwoord van deze moderne moeder Therasa’s (hufters!).
Ik heb geen idee hoe ik anderen duidelijk zou moeten maken hoe goed het voelt wanneer je echte voeding binnenkrijgt. Het is niet te vergelijken met iets wat ik ooit eerder gedaan heb. Ik zie mijzelf niet als freak (sta daarin alleen, i know) ben geen vegan of vegetariër geworden want als ik trek heb in vlees, eet ik vlees. Gebakken in roomboter, niks aan de hand. Eet feitelijk precies waar ik trek in heb. Maar dat die verlanglijst anders is geworden is duidelijk. Ik heb gewoon geen behoefte meer om met een volle pens te zitten en dan geen energie te voelen. Als ik zit uit te buiken wil ik de energie door mijn aderen voelen stromen. Iets wat je niet bereikt met Ben and Jerry’s, hoe fucking lekker het ook is. Ja, je voelt je suiker omhoog schieten (Whoopie). Momenteel eet ik dingen waar ik echt energie van krijg en die ik lekker vind. Oh en als ik trek mocht krijgen in een donut…eet ik een donut en schuif die zo ver mogelijk mijn smachtend keelgat in. Alleen… Ik heb geen trek of verlangen meer in een donut. (Oké…dat was een zin die ik nooit dacht ooit te zullen schrijven). Een paar dagen geleden in de supermarkt stond ik breed te grijnzen naar de stapel met plastic kratten vol met donuts. De stapel torende gewoon boven mij uit. Eigenlijk gewoon bizar als je er over na denkt hoeveel troep ze verkopen in een supermarkt. Ik lig ’s avonds ook niet wakker van de honger, dan heb ik vergeten de juiste dingen te eten en doe ik het alsnog. Ik maak mij er niet druk om. Er is genoeg te eten en de laatste keer dat er iemand hier verhongerde was in 1944. Dus ik hoef niets op te slaan uit angst dat het tot een schaarste komt. Kan ook altijd nog een of ander weiland in rijden en het zelf uit te grond rukken waarna ik het in mijn shake-bitch prop. (Blendah).
Iemand gaat niet stoppen met roken, gewicht verliezen of anders leven als je hem dat zegt of uitlegt dat het beter is. Ik leefde ongezond de eerste 99 procent van mijn leven. Vooral de eerste jaren lag ik voornamelijk op mijn rug en liet mij zelfs gewoon voeren zonder dat ik ook maar echt aanstalten maakte van mijn plaats te komen. Uiteindelijk moest ik wel omdat mijn bed (net als die deurposten) aan het krimpen ging. (Ellende waarvan ik nog steeds niet snap hoe dat kan). Maar ook al is het nog zo veel simpeler dan het lijkt. Ik begin er niet aan. Als iemand het echt wil weten leg ik het graag uit. Het is niet echt heel ingewikkeld en de grote drempel is ook hier weer angst voor het onbekende. Maak je in ieder geval geen zorgen want hoogstwaarschijnlijk is het een natuurlijke reactie dat je zo chunky geworden bent. De mens is nu eenmaal onderbewust ingesteld dat hij moet jagen. Naar de supermarkt gaan om aan te sluiten in de rij met chips, cola, B&J, gevulde koeken, Kaiserbollen, huiswijn, tabak en weet ik veel wat voor andere artikelen… Is geen jagen. (Ook al lijkt het er steeds meer op, zeker op zaterdagochtend).
Jacobse en van Es zeiden het al in de jaren zeventig: Fysiek is altèd psychisch. Bewust etuh en goed kouwe zodat het gelèkmatig je bloed komp. Het enige gevaar schuilt er in dat onwetende mensen, waaronder ik ook zeker viel, op het eerste gezicht naar de overheid kijken en daar hun informatie halen. De verkeerde informatie. Zou je niet veel eerder naar iemand gaan die er een beetje verstand van heeft dan iemand die er belang bij heeft dat je dik bent? (Omdat het simpelweg geld oplevert net als roken). Maar vaak worden mensen die hun leven veranderen gezien als zeikerds en wierdo, new age hippy’s die beanie’s dragen en alleen maar doen alsof alles happy en mooi is. (Ik heb nog nooit een boom geknuffeld en was ook zeker niet van plan dat ooit te doen. Tenzij er tussen mij en de boom een Doutzen Kroes gemodelleerd staat).
Het is zeker niet allemaal happy en mooi. In deze tijd is het haast onmogelijk om nog positief door het leven te gaan wanneer je word geconfronteerd met instanties en de bizarre regels en wetten die er verzonnen worden, om je maar onder de duim te houden. Hoeveel geld er uit je zakken word getrokken en hoe we Nederland naar klote zien gaan omdat er gewoon totaal niet geregeerd met het hart maar met de portemonnee. Het komt omdat je, zeker als je stopt met roken en ziet hoe makkelijk het eigenlijk is, je euforisch raakt en graag iedereen wil bevrijden van die zware rook last. Nu ik ervaar wat groente shakes en weinig koolhydraten in een, in balans zijnde voedsel inname, met je lichaam doen raak ik bijna even euforisch. Voor de “gewone” eter, de doorsnee zoals we dat “gewend” zijn. Is het alsof ik fanatiek aan het lijnen (kutwoord) ben geslagen. Nou laat mij je verzekeren dat ik dat niet ben. Als ik documentaires zie over Veganisten en weet ik wat allemaal. Valt het nog reuze mee en lachen ze mij waarschijnlijk uit. Dat ben ik dan ook niet. Ik ren niet allerlei reformhuizen af op zoek naar zaden en noten. Ik weet waar mijn noten zijn en ze zijn groot genoeg om mijn leven te leven en dingen te veranderen die ik waardevol genoeg acht. Zoals MIJN leven. Ik focus mij op m’n eten, dat zeker. Maar ook hoe ik mentaal tegenover eten sta. Waarom en wanneer ben ik dik geworden? “Omdat je met je dikke klauwen niet van de donuts af kon blijven?” Ja dat is zeker waar. Maar waarom kon ik dat dan niet? En ja natuurlijk maakte ik goddelijke Italiaanse bollen met kip die qua smaak alles overtroffen. Er zat weinig voedingswaarde in en uiteindelijk duurde de pret niet lang. Want voor ik in bed lag, had ik alweer honger.
Waarom? Daar zit een hele wereld achter. Ik heb vele sombere, depressieve periodes gekend waarin ik met problemen moest dealen en ik het bijna niet meer aankon. Fantastisch natuurlijk om dat op te schrijven voor-ieder-om-te-lachen, want welk vermaak is beter dan leedvermaak? (sadisten)! Ik wil niet mee glijden op de onwetende golf van desinteresse en de makkelijkste weg. Je hoeft het jezelf niet moeilijker te maken, maar op de lange termijn zijn de rollen omgedraaid. Met oogkleppen op je dagen naar het eind zien sjokken. Ik ben geen robot, ook al ziet de staat mij als een nummer. Feit is en blijft dat ik een kloppend hart in mijn borst heb en dat maakt mij mens. Zoals ze al ongeveer vijftig duizend jaar zijn. (Alleen heb ik nu internet). Hoeveel nummers je er ook op plakt en aan hangt. Als je zo wilt leven in je eigen hokje voor eeuwig afgesloten van het nieuwe prima, maar op een dag komen er minder en minder mensen. Het is een eenzaam hokje want ook jij hebt ergens diep van binnen verlangens en dromen. Gedachten over hoe jij dingen vroeger zag en ziet waar ze zijn gekomen of naartoe zijn gegaan. Hoe vaak heb je het maar laten gaan omdat je dacht dat je er geen invloed op had? Hoeveel excuses heb je niet verzonnen om die eerste stap te zetten? Verwacht niet dat er mensen naast je in die put gaan zitten. En als ze het al zijn, want soort zoekt soort…zijn het waarschijnlijk niet de meest positieve lieden. Niet de mensen die snel zullen zeggen: Wakker worden! Maar als je er uit wilt, zijn er altijd ergens mensen die ook in jou schoenen hebben gestaan en beter wilden voor zich zelf in dit veel te korte leven. Mensen die zich echt gelukkig wilde voelen, letterlijk en figuurlijk, weet jij nog hoe dat voelt? Weet je nog hoe je je voelde toen je een doel haalde waar je als een berg tegenop zag?
In Amerika was een gast. Een grote dikke Amerikaanse Italiaan. Frank Ferrante en die was eigenlijk alleen maar aan het aftellen. (Naar de dood). Hij was te dik, zat aan de medicijnen en hij wilde liever dat vandaag de stekker d’r uit ging dan morgen. Gewoon omdat alle zin en fut eigenlijk wel op was. Iemand vroeg hem: Frank, wat zou je nou nog een keer in je leven willen mee maken? Frank antwoordde dat hij nog wel een keer verliefd wilde worden.
Ik ben niet suïcidaal. Frank ook niet en de meeste van ons niet. Maar ik ken wel de gedachte en het gevoel wat Frank had. (De meeste van ons ook denk ik). Ik was ook ooit in staat van zijn dat ik dacht, ach als het gebeurd is het wel prima dan gaan we maar dood. Dat heb ik niet meer. Dat is toch een afschuwelijke klote gedachten? Dat je leven dus zoveel betekenis heeft dat je denkt… Wat kan mij het schelen, dan ben ik maar dood. Dit gaat om je leven, hallo?! Volgens mij is het dan tijd om dingen allereerst eens te gaan bekijken en hulp te zoeken. Hulp door bijvoorbeeld dingen te gaan lezen on-line. (Kijk, als zelfs lezen je te veel is, naar filmpjes op youtube, want er zijn er genoeg als je de reclame boodschappen even geestelijk blokt dan!) Haal er uit wat er in zit en wat je aanspreekt. Maak een start want als je de leuke dingen om je heen, bijvoorbeeld je kinderen of je hobby’s. Je vrienden je familie, je eigen kleinkinderen. Je films, muziek of wat dan ook, je zoveel boeit dat het jou eigenlijk niet uit maakt of je leeft of sterft is er iets echt niet in orde. Laatst zag ik een foto van een man met een bord in zijn handen waar een tekst op stond. (Vertaald): Zelfmoord maakt geen einde aan de kans dat je leven ooit slechter word. Zelfmoord elimineert de mogelijkheid dat het leven ooit beter word.
Zolang je leeft moet je dat ook doen anders leef je niet… (Juist dat noemen we zombies en die horen voor je het nog niet wist, in “The walking dead” thuis). Persoonlijk denk ik dat de meeste mensen, meer mensen hebben die van ze houden dan dat er mensen zijn die hen haten. (Uitzonderingen daar gelaten). Als jij er niet meer zou zijn word je gemist neem dat van mij aan. Ik wil zou oud mogelijk worden en dingen meemaken en beleven die ik mij nu niet eens kan voorstellen. Waar ik niet eens van kan fantaseren. Zonder angst dat het wel of niet lukt of kan. Zonder vooroordelen. Oh ik ben te oud of te zwak of…weet ik waarom iets niet zou kunnen? Waarom kan iets niet? Luisteren naar jezelf, wat wil jij? Accepteer niet je eigen ondergang zolang je nog een kloppend hart in borst hebt. Zoek en vind de positiviteit in plaats van de ellende. Er zijn echt manieren om beter te worden. Je kan al deze klote zooi omdraaien en veranderen in één moment, één dag tegelijk. Zoek hulp.
Dus… Wat wil jij nog een keer meemaken in je leven?