Op mijn vorige school
Ben ik erg gepest.
Ik was anders dan de andere,
anders dan de rest.
Ik weet niet waarom,
het begon als een spel.
Het liep uit de hand
en eindigde voor mij in een hel.
Het ging drie jaar door,
en niet alleen schelden
wat ik ook elke dag hoor.
Ik had er genoeg van,
het zat me tot hier.
Nu ben ik daar weg,
met heel veel plezier.
Diep van binnen ben ik bang,
want straks herhaalt het zich weer,
dan voel ik die pijn weer
en dat wil ik nooit meer.
Een jaar geleden wierp Fleur Bloemen zichzelf voor een trein en maakte daarmee een eind aan haar leven. Ze was vijftien jaar. Ze was vijftien jaar en leefde net als jij en ik in deze tolerante samenleving.
Ik wilde meer schrijven maar besloot het toch maar niet te doen. Om de simpele reden dat je het zelf maar moet zien. En bij alles wat mij lief is… Hoop ik dat je het ziet.