De Muze en de gin

Deel 10

Vorige week lazen we hoe Harry zijn arm als ezeltje prik liet gebruiken en hoe Muze een afspraakje had geregeld door zijn nummer te geven aan de onduidelijke Anna35. En hoe Muze duidelijk probeerde te maken aan Harry dat zijn keuze in kleding net zo correct was als zijn eetpatroon.

Het grand café was redelijk vol voor een vrijdagavond in crisistijd. Harry had zijn jas over een stoel naast hem gehangen en had zicht op de deur. Hij zat met Muze aan één van de tafeltjes midden in het café. Hij had nog geprotesteerd maar ze was niet van haar stuk te brengen. Ze moest en zou mee. Ze had beloofd dat ze zodra Anna er was te verdwijnen zodat Harry en zij konden kennismaken. Ze was er zeker van dat hij het zou verkloten en dat het daarom beter was als ze bleef maar Harry had haar weten te overtuigen. “Hoi wat zal het zijn?” Harry keek vlug naar de serveerster en zette het plastic kaartje met de daarop te verkrijgen drankjes weer tussen het peper en zout stel. “Uh, doe maar een kop koffie.” “Een kop koffie…” Herhaalde ze lichtelijk verbaasd terwijl ze het opschreef. Misschien dat iemand anders het op vrijdagavond op een zuipen zette aan de bar, maar Harry wilde helder blijven. “Koffie? Je besteld Koffie?” Zei Muze die naast hem zat. “Wat is er mis met Gin of Whisky?” “Gin?” Herhaalde Harry. “Gin?” Vroeg de serveerster. Muze sloeg een hand voor haar ogen. “Sukkel.” “Uh…ja…” Stotterde Harry niet wetende wat hij zeggen moest. Het meisje draaide zich om en verdween tussen de tafeltjes naar de bar. “Bedankt.” Zei hij tegen Muze die moest lachen. “Nu zit ik hier zo met een glas Gin als één of andere alcoholist…” “Zeg je toch dat het er al stond?” “Wat? Achter gelaten door Bogey of niet?”

De deur ging open en een vrouw stapte naar binnen. Harry keek even op en toen uit beleefdheid weer naar buiten. Muze niet. Muze staarde naar de dame die zojuist was binnengekomen. Harry keek opnieuw nadat hij Muze zag staren. Anna stapte bescheiden naar binnen. “Is dat…Anna?” Vroeg hij aan Muze zonder zijn ogen van de dame af te wenden. “Fuck me…” Zei Muze. “Dat…is een beetje te hoog gegrepen voor je, denk je ook niet? Waarom heeft ze zo’n slechte foto op die site? Kijk naar d’r… T ’is dat ik niet lesbisch ben maar…” “Wat? Je hebt niet eens een hartslag. Ging jij niet weg?” Fluisterde Harry tussen zijn lippen door terwijl hij opstond om zich te laten zien. Muze stond op en keek Harry teleurgesteld aan. “Oké joh ik ben al weg. Maar maak je geen illusies. Als dat prinses Leia is ben jij Chewbacca.” “Bedankt voor het vertrouwen…” Siste Harry en hij keek Muze even vluchtig letterlijk de tent uit. Anna kwam dichterbij en bij elke stap voelde hij zich kleiner worden. Figuurlijk dan. Anna was een kop kleiner en haar crème kleurige jas droeg ze gesloten met daarop een rode sjaal. Om haar schouder hing een zwarte handtas. Op haar hoofd zat een dikke knot die haar vermoedelijk lange haar zorgvuldig had weggewerkt. Ze droeg weinig make-up maar dat was dan waarschijnlijk al teveel geweest. Al zou je Vanessa Paradis, Kate Upton, Doutzen Kroes en Prinses Leia in een blender stoppen, dan nog stond ze er ver boven. Waarschijnlijk geen goed idee om mensen in een blender te stoppen dacht Harry maar hij wist dat hij geen schijn van kans maakte. Sommige mensen zijn gewoon beter op hun plek bij mensen die qua uiterlijk beter bij hun passen dacht hij. Met uitgestoken hand begroette ze hem. “Hoi, Harry…” Zei Harry terwijl hij z’n hand uitstak. “Anna.” Sprak ze met een verlegen glimlach. Ze gaven elkaar een hand en Harry schoof een stoel naar achter. “Ga zitten, wil je wat drinken?” Ze zette haar tas op de grond en knoopte haar jas los. “Cola.” Antwoorde ze snel en zenuwachtig. “Ik zal het even doorgeven, zo terug.” Harry liep richting de bar. Hij moest dit even laten inzinken. Hoe moest hij dit gaan aanpakken? Hij moest er maar het beste van maken. Gewoon een gezellig avondje, dan nemen we afscheid en hoeven we elkaar nooit meer te zien dacht hij. Ik blij, zij blij, iedereen blij. Harry zag zijn gezicht in de spiegel achter de bar. Even verderop zag hij Anna die een beetje ongemakkelijk om zich heen keek. Daarna weer naar zijn eigen gezicht. De barman keek hem aan. “Mag ik nog een cola daar?” De barman knikte. “Ik laat het wel brengen.” Harry draaide zich om en liep terug naar de tafel. Hij had klamme handen en was enigszins gespannen. Wat ging hij zeggen tegen haar? Hij voelde zich als de uitkijk aan boord van de Titanic die net de ijsberg had gezien.

Harry schoof zijn stoel naar achter en ging zitten. “Haai… De cola komt er aan.” “Dank je.” Sprak Anna. Plotseling begon ze ongemakkelijk te lachen. Ze deed haar hand voor haar mond. “Oh wat erg dit…ik ben gewoon te zenuwachtig geloof ik…” Ze wreef even met haar handen over elkaar. “Ik hou niet eens van cola…” Ze keek Harry aan, die nu ook moest lachen. “Je houd niet van cola?” “Nee…” Ze trok haar schouders en wenkbrauwen even vlug op. De serveerster kwam terug met een dienblad waarop ze de koffie, een cola en een glas Gin hield. Ze wisselde even van blik met Anna en toen wat langer naar Harry. Alsof ze het bijna wilde zeggen maar het niet deed. Ze zette de bestelling neer en vervolgde haar weg terug naar de bar. “Gin?” Vroeg Anna. “Uh ja…niet om het een of ander maar ik houd niet eens van Gin.” Anna moest lachen. “Ik wel… Mag ik?” “Natuurlijk.” Zei Harry. Ze nam met een vies gezicht een slok cola om zodoende ruimte te maken in haar glas. Ze goot nu de Gin bij de cola en nam nog een slok. “Beter.” Zei ze. Harry staarde spijtig naar zijn koffie. Hij kon ook wel een borrel gebruiken nu. Een grote. “Vraagje…”Begon Anna. “Waarom besteld iemand die niet van Gin houd…een glas Gin?” Als donderslag bij heldere hemel schoot het antwoord in Harry’s gedachten en kon hij alleen maar hopen dat ze het zou herkennen. “Of all the Gin joints in all the world she walks in to mine…” In stilte staarde ze hem even aan en pakte toen haar glas. Ze keek hem terug aan en terwijl ze met haar glas gin en cola tegen zijn kopje tikte zij ze, “Louis…I think this is the beginning of a beautiful friendship.” Enigszins verbaast over haar eigen come-back sloeg ze snel haar ogen weer neer, maar niet zonder effect. Ze zaten beiden grijnzend tegenover elkaar en voelden zich ineens op een niet verklaarbare manier bijzonder op hun gemak. Muze die verderop vanaf de bar de twee in de gaten hield had een glimlach op haar gezicht en gooide een bierviltje op de grond zodoende de barman het te laten oprapen. Word een lange avond, dacht Muze.

Zal Chewbacca na deze geweldige opening de avond alsnog om zeep helpen? Of zal het verbazend genoeg meevallen en hebben de twee meer met elkaar gemeen dan ze denken? Zal Muze op één of andere manier nog van zich laten horen om de “helpende” hand te bieden? Bezit Anna aan de binnenkant net zo’n schoonheid als aan de buitenkant? Lees het volgende week…in (Drumroll) De Muze. Alleen bij Old Harry’s.