Deel 11
Vorige week (Ach ja…) lazen we hoe Harry probeerde zijn afspraakje te imponeren met een gevatte one-liner uit Casablanca en hoe Muze zowaar haar geaardheid in twijfel trok bij het zien van datzelfde afspraakje. Anna (het afspraakje) was echter de nerveusheid zelve. Waarom had ze zo één slechte foto geplaatst terwijl ze echt niets had om zich voor te schamen? Sterker nog, ze was zover uit de schaal van Harry, dat het pijn deed. Zelfs nu ik dit verhaal vertel zit ik nog met plaatsvervangende schaamte waar de rillingen van over mijn rug lopen.
“Je kent je films.” Zei Harry met een grijns. “Casablanca moet je toch gewoon kennen. Anders mag iemand zich geen film kenner noemen vind ik.” Sprak Anna zelfverzekerd terug. “Heb je meer klassiekers gezien?” Vroeg Harry. “Ik denk alle grote wel. Van Gone with the wind tot, It’s a wonderful life.” Harry knikte. “It’s a wonderful life. Een heerlijke film vind je niet?” Ze nam een slok van haar cola-gin en fronste terwijl ze het doorslikte. “Waarom heb je zo’n onduidelijke foto van jezelf geplaatst op dat profiel?” Vroeg Harry. “Tja ik trok met mijn, zeg maar normale foto, nogal rare types aan en had een beetje de hoop dat het met een onduidelijkere wat minder zou worden.” “Werkte dat?” Ze lachtte. “Nee. Volgens mij is het alleen maar erger geworden. Daarom ben ik zelf maar gaan reageren…” “Op rare types?” Anna lachte en schudde haar hoofd. “Dat was de bedoeling ja maar volgens mij is er iets mis gegaan.” “Het is nog erger dan je gedacht had?” Vroeg Harry. “Nee volgens mij is hij niet zo raar…” “Geef het wat tijd…” Harry wenkte de serveerster. “Zullen we maar een beter drankje nemen. Ik zit hier met koffie en jij met een gin cola… Volgens mij moet dat anders kunnen.” “Goed idee. Zullen we een flesje wijn delen?”
Muze staarde verveeld voor zich uit terwijl ze aan de bar hing. Af en toe uit het oog van de aanwezigen gooide ze een bierviltje op de grond om te zien hoe lang het duurde voordat iemand het opraapte. Te lang naar haar mening. Er liepen nog steeds klanten in en uit ook al werd het later. Een grote, met spijkerstof en leer beklede motorrijder waar alle uiterlijke vooroordelen van leken te kloppen, kwam een eindje verderop aan de bar zitten. Hij legde zijn helm op de bar. Een zwarte kevlar, waar ze tegenwoordig in het leger ook mee lopen. Muze keek er naar en voelde een punt van herkenning maar weer snapte ze niet waarom. Ze keek in de spiegel naar Harry en Anna. Zo te zien hadden ze het naar hun zin. Misschien zou ze Harry nu wel voortaan moeten delen. Ze wist dat hij geen slechte vangst was al vroeg ze zich af of Anna misschien ook niet dacht dat hij iets te veel binnen haar bereik lag. Aan de andere kant, dacht Muze, er zijn genoeg lelijkerds in de wereld die mooie vrouwen aan hun zijde hebben. Die hebben doorgaans dan ook wel wat meer geld op hun bankrekening maar toch. Uiterlijk zegt op het eind ook niet veel. Als je maar van elkaar houdt natuurlijk. Al moet je dan wel eerst de kans krijgen die gebeurtenis te laten ontstaan in de wereld van vlugge contacten waar men een massaal gebrek aan interesse en concentratievermogen leek te hebben.
Ze draaide met haar vinger rond een bierviltje. Het vertrouwde kleine cirkeltje. Muze keek om zich heen en buiten het feit dat ze bijna overal mobiele telefoontjes zag liggen, waren er ook genoeg die in een gesprek gewoon bezig waren teksten van andere te beantwoorden. Sommige stelletjes zaten zelf tegelijk op hun telefoon met andere te praten. “Gezellig…” Zei Muze in zichzelf. Niet ver naast de Kevlar aan de bar zaten een meisje en een jongen. De meid compleet in de poeder en behangen met de laatste nieuwe merkkleding. De jongen, ook niet vies van de merken was druk bezig met uitleggen hoeveel hij vandaag weggedrukt had in de sportschool, terwijl zijn gezelschap, druk met haar telefoon in de weer, bezig was haar make-up bij te werken en met haar vriendinnen te appen. De wanhoop in de ogen van de jongen werd langzaamaan steeds ietsje groter. Niet dat het de, op het scherm tikkende, poederdoos ook maar in het minste kon beroeren.
Harry en Anna waren nog net niet de enige twee die zonder telefoon op tafel met elkaar zaten te praten en het nog naar hun zin hadden ook. Het gepraat en gelach had serieuze vormen aangenomen en je hoefde geen gezichtsvermogen te hebben om te kunnen zien dat er een klik was tussen de twee. Van films tot muziek. Van boeken tot plekken waar ze waren geweest. De onderwerpen wisselde elkaar af in rap tempo. Harry had het gevoel dat hij nog zoveel wilde vertellen, het was alsof hij tijd tekort kwam. Net op het moment dat Anna even naar het toilet ging voelde hij Muze weer. Hij keek op naar de bar waar ze met haar rug tegenaan zat en hem een knipoog gaf. Hij sloot terwijl hij haar toeknikte zijn ogen even kort en bij het open doen merkte hij dat ze naast hem zat. “Gaat ie lekker?” “Jep…” Fluisterde Harry. “Hij gaat briljant!” “Harry, die helm komt mij bekend voor.” “Een geel potje?” Muze keek naar een tafeltje verderop waar Harry naar keek. Er lag op de grond naast de twee hipsterende half-tiener, hallo twintigers een gele pothelm op de grond. Er lag overigens ook een groene bij de voeten van hipster nummer twee. Beiden druk in de weer met hun mobiel. “Nee Har…daar!” Ze wees naar de bar en zijn kolossale lederen bezoeker. Harry zag de enorme motorrijder met een biertje tegen de barman praten. Naast hem, de helm. “Ja en?” Siste Harry terug. “Nou hallo!? We willen er toch achter komen wat er met mij aan de hand is?” Harry draaide zijn hoofd en keek Muze aan. Hij pakte zonder zijn ogen van Muze af te wenden zijn telefoon uit zijn zak. “Die gast is twee bij twee. Denk je echt dat welke opmerking dan ook over zijn helm, door wie dan ook, in goeie aarde zal vallen? Ik ben op date nu! Vind je het heel erg dat ik mij daar even op focus? Het is gewoon een kevlar, niks bijzonders aan. Ik kijk morgen online wel of we wat kunnen vinden.” Muze pruilde voor zich uit. “Tss…dat is jou antwoord voor alles he. On-line.” Ze keken elkaar aan terwijl Harry zijn telefoon weer in zijn zak liet vallen. “Geef daar maar geen antwoord op.” Voegde Muze er nog aan toe voor ze weer naar de bar slenterde. “Daar komt je seks.” Riep ze zonder om te kijken en ze wees naar de toiletdeur die open ging.
Wat is er met die mysterieuze kevlarhelm aan de hand en zal Harry, Muze nu eindelijk eens verder kunnen helpen met het spoor naar haar verleden? Komt Anna uit het toilet? Zo ja, Zullen ze de chemie voort kunnen zetten zonder tussenkomst van de immer-alle-aandacht-opeisende Muze… Volgende week meer in… De Muze.