Deel 14
Zal Harry in alle rust kunnen genieten van zijn avondje met de beeldschone Anna en daarmee zijn leven weer enigszins op kunnen pakken na de complete chaos die Muze er van gemaakt heeft? We gaan verder met… De Muze.
Anna las vluchtig het etiket op de fles wijn. “Ziet er goed uit. Jummie.” “Oh uh…” Stamelde Harry. Anna keek om en zag het bosje, tenminste, wat voor een bosje bloemen moest door gaan. “Dat is lief.” “Ach meer een zwakke poging tot lief te zijn denk ik.” Sprak Harry verloren bij de hoeveelheid kunstmatig wit licht in de ruimte. “Ah welnee, ik vind ze leuk en kijk ze kleuren prima bij het tafelkleed.” Ze wees naar de eettafel in de andere ruimte. “Ik ga ze meteen even in het water zetten, dank je.” Ze gaf hem vlug een zoen op z’n wang. Net zoals ze gisteravond had gedaan bij het afscheid. Het gaf hem een goed gevoel en dat werd steeds beter. Hij bekeek de zolderkamer achtige ruimte waar hij in was beland. In het midden van de kamer was de entree, de trap naar de etage. Het was een soort entree annex keuken. Aan weerszijde openstaande deuren naar naastgelegen kamers. Het leek een beetje op een woonboot vond Harry. Huiselijk maar zonder water en wel weer drie hoog achter, of midden aangezien er een voor en achterkamer was. “Ik laat het zo zien hoor even…” Anna was bezig een vaas te vullen en zette de bloemen er in. “Zo…kijk dan.” Ze plukte nog wat bloemen recht en hield de vaas op. Ze waren er niet op achteruit gegaan. Vooruit was misschien ook wat te veel eer. “Je hebt het in je vingers.” “Ze boog licht voorover. “Dank u…dank u. Kom ik laat het even zien.” Ze ging hem voor naar de achterkamer. “Dit is m’n living…de woonkamer, slash studieruimte, slash ontspankamer. Oh en eetkamer zoals de eettafel al subtiel weggeeft. Kijk ze passen helemaal.” Ze zette de bloemen op de tafel en plukte er nog wat aan.
De kamer zag er knus uit. Er hingen een aantal doeken aan de muur en er stonden allerlei spulletjes die je alleen in een vrouwenhuis tegenkomt zoals make-up en een wierookhouder met brandende geurstok er in. Er hingen verschillende parasols van crêpepapier, die je als kind op het randje van je sorbet aantreft, aan het plafond, alleen groter. Ook hingen er diverse fotolijstjes en een prikbord wat uitpuilde met foto’s, kaarten, bonnetjes en plaatjes van het een of ander. Anna had kaarsen aangestoken wat er erg gezellig uitzag, maar een absolute no-no was voor de brandveiligheid. “Niet te hard door de kamer lopen.” Bedacht Harry zich. Het minste briesje veroorzaakt waarschijnlijk een inferno. “Je bent niet allergisch voor katten he?” Vroeg Anna. “Kat-ten? Meer dan één?” Vroeg Harry terug. Niet dat hij echt allergisch was maar je kon het ook overdrijven. Heel soms had hij last van irritatie op zijn handen als hij een kat aangeraakt had. “Nee hoor eentje…wel een heel dikke. Maar hij houdt zich schuil geloof ik.” Anna keek achter de bank en onder de salontafel maar geen spoor van de kat. In de hoek van de kamer brandde een schemerlampje met een paarse kap. “Daarom doen de bloemen het hier beter.” Dacht Harry. “Het ziet er gezellig uit Anna.” “Dank je. Ik was ook op slag verliefd op dit appartementje. Kom ik laat de rest zien.” Ze liep terug de keuken in. “Hier is het toilet.” Zei ze terwijl ze langs de trap liep en een deur in de keuken aanwees. “Ook de douche en wasmachine staan daar.” Harry opende deur en keek om het hoekje. “Grappig, toch ruimer als je verwacht.” Anna deed de andere deur open naar de voorkamer en draaide het licht aan. De slaapkamer zag er niet minder roze en vrouwelijk uit dan de eet, slash, rest kamer aan de andere kant. Harry grijnsde. “Het is helemaal jou geloof ik.” Er stonden een kamerscherm en een enorme kast met diverse kleding stukken er over geworpen. Een enorm bed aan de andere kant met een hoeveelheid verschillende kussentjes er op. Uiteraard vergezeld van twee enorme knuffels. “Zie je wel dat ik vrienden heb.” Harry moest lachen. “Dat ontbreekt er aan bij mij hè.” “Ah zielepiet heb je niet eens een knuffel?” Ze wreef troostend over zijn schouder. “Tsss…” Verbeelde hij het zich? Hij wist zeker dat niet Anna dat geluid had gemaakt. Hij vreesde het ergste nu maar probeerde het niet te laten merken. Op de vensterbank stond een foto waar Anna samen met een andere vrouw gearmd op stond. Harry pakte het lijstje op en keek er naar. “M’n zus, Julia.” Zei Anna. “Jullie lijken echt veel op elkaar zeg.” Sprak Harry kijkend naar haar zus terug. “Ja dat zegt iedereen maar geloof me, innerlijk totaal niet.” Harry zette het lijstje terug. “Uiterlijk trouwens ook niet meer want ze is nogal omgeslagen. “Zeg…zal ik mijn jas dan maar eens uitdoen?” “Uh ja, dat lijkt mij een goed idee…dan kan jij de paprika snijden voor de salade.” “Kijk weer een stukje van het diner raadsel ontsluierd.” “Nou.” Zei Anna. “Laat mij de sluier geheel oplichten, er komt een mooie salade aan en ik heb net een Lasagne in de over gedaan dus…die zal je zo wel ruiken.” “Kijk, dat noem ik nou onverwacht.”
“Ik heb heerlijk gegeten Anna, dank je.” “Geen dank gek.” Anna pakte haar wijnglas op en nam een slok. “je hebt echt een leuk huisje. Ik weet niet wat het is dat het hem doet maar er hangt echt een heel relaxte sfeer.” Anna had een brede lach op haar lippen. “Ah…misschien ligt dat aan het gezelschap?” “Goed punt.” Opperde Harry. “Je slaat de spijker op zijn kop.” Anna moest lachen. “Ik bedoelde jou, niet mijzelf.” Harry wist niet wat hij moest zeggen. “Wel warm hier…zal de wijn wel zijn denk ik…” Probeerde hij terwijl zijn glas opnieuw pakte en een beetje omhoog hield. “Here’s looking at you kid.” Ineens voelde hij iets over zijn voet. “Uh…is dat je kat op mijn voet of ben je gewoon blij dat ik er ben?” Anna verslikte zich in de slok die ze juist op dat moment nam en proestte het uit. Harry keek onder de tafel en recht in de ogen van een dikke rooie kat die hem verveeld aankeek. “Beetje voetje vrije met me he…” Sprak Harry tegen de kat. “Chiver, kom.” Zei Anna. De kat sprong op tafel en ging zitten terwijl Anna hem aanhaalde. “Chiver?” “Ja, vond ik leuk. Naar de site.” “De site?” “De beste site van de wereld. The Chive…nooit van gehoord?” Vroeg Anna. “Nope. Nooit van gehoord.” Zei Harry terug. “Leuke naam. Maar hij heeft dan ook een leuk baasje…” “Ja ja…charmeur.” Zei Anna over haar brede lach terug. Chiver draaide abrupt zijn hoofd om naar de keuken en ging staan. Zijn staart werd dik en hij blies waarna hij van tafel sprong en achter de bank verdween. “Oh…” Zei Anna. “Misschien heeft hij iets gezien.” Harry fronste even. “Iets gezien?” “Ja…een geest.” Sprak Anna serieus.
Juist… Iedereen ziet maar spoken en geesten. Katten, Harry’s en wie weet wat nog meer. Nog meer? Volgende week meer. Meer over Harry en Anna die op het punt staan Casablanca te zien en de avond voor de nacht te verruilen en misschien wel de nacht voor de ochtend… Als hij zo’n mazzel mag hebben dan. Maar één belangrijkere vraag… Wat doet de Muze daar terwijl ze beloofd had vooral weg te blijven.