Deel 15
Vorige week lazen we dat Harry en Anna gezellig zaten te tafelen tot Chiver, de kat van Anna zich rot schrok door dingen te zien die er niet waren. Inmiddels weten wij wel beter namelijk dat het maar één ding kon betekenen. De Muze in da house…
“Een geest?” Vroeg Harry. “Ja katten kunnen dat zien.” Zei Anna. “Maar heb jij dan ook geesten gezien dan wel waargenomen?” “Niet direct…maar ik denk wel dat wij allemaal een geest of ziel in ons hebben die na onze dood overblijft. Misschien om opnieuw te reïncarneren of zo?” “Of om mensen lastig te vallen.” Dacht Harry. Hij wilde niks achterhouden voor Anna hoe open ze er dan ook over dacht maar vond het erg moeilijk om over Muze te beginnen. Zeker nu ze waarschijnlijk in de buurt was. “Ben je geïnteresseerd in geesten Harry?” “Geïnteresseerd is een groot woord…” Sprak hij iets wat sarcastisch tegen de Muze, voor als ze er tegen de afspraak in, toch was. De kaars die tussen hun in stond en halverwege was opgebrand ging ineens uit het niets uit. Alsof iemand met zijn vingers het lontje samen kneep en het vlammetje liet doven. Harry had wel een vermoeden. “Oh dat is raar.” Zei Anna en ze pakte de lucifers om de kaars opnieuw aan te steken. Chiver kwam onder de bank vandaan en staarde naar de tafel. Nog steeds niet erg happy met wat hij waarnam. Harry meende de blik te herkennen.
“Misschien klinkt het raar of vreemd…” Ze stond en pakte de borden. “Wil je koffie?” Vroeg Anna even snel. “Dat klinkt niet heel vreemd hoor… Ja lekker.” “Nee.” Lachte ze. “Nee ik wilde zeggen: Mijn zus is meer in dat soort dingen. Ze beweerd dat ze met geesten kan praten en dat ze, ze hoort.” “Oh echt?!” Zei muze, nu ineens zichtbaar languit op de bank. “Oh oke…” Zei Harry. Chiver sprong terwijl Anna zich met de borden naar de keuken begaf, zowat een meter de lucht in en vluchtte achter haar aan. Harry wierp een boze blik naar Muze. “Ja…toen onze vader overleed, nu twee jaar geleden. Beweerde ze dat ze hem kon horen. Het was een rare tijd.” “Dat is wel apart ja.” Zei Harry terug. Terwijl hij muze met gebaren probeerde duidelijk te maken dat ze weg moest gaan. “Wat bedoel je Harry?” Zei Muze en ze streek haar jurk netjes over haar benen op de bank. Wat kon Harry bedoelen met het wijzen naar de deur en een boze blik. “Eigenwijze trut.” Ging er door Harry’s gedachten “Ze kan ze meestal alleen horen zegt ze. Al beweerd ze ook dat ze sommige gezien heeft. Lijkt me doodeng.” “Mij ook.” Zei Harry terwijl hij muze geïrriteerd aankeek en nog steeds probeerde duidelijk te maken dat ze op moest hoepelen. Anna was bezig koffie te maken toen haar telefoon ging. “Als je het over de duivel hebt…” “Je zus?” “Ja.” “Ik ga even naar het toilet.” Zei Harry. “Oké dan neem ik m’n zus maar even aan. Tot zo.” Ze gaf hem een knipoog en drukte de verbinding open. “Met Anna.” Harry liep, op de voet gevolgd door Muze, het toilet in en sloot de deur. “Muuz wat doe je hier?” “Ik moest ook naar het toilet.” ”Je zou thuis blijven, je had het beloofd!” “Oké er is wel iets wat ik je moet vertellen…” “Wat in godsnaam?” Harry probeerde zo zacht mogelijk te fluisteren maar hij was geïrriteerd. “Ik heb een foto gezien op het internet waar ik, denk ik, op sta.”
Het toilet was niet erg groot en zeker te klein om te ijsberen. Iets wat Harry graag deed. “Weet je dat zeker?” “Vrij zeker.” “Luister het zal moeten wachten tot ik weer thuis ben. Waar heb je dat gevonden? Welke site?” “Diezelfde geschiedenis site over de oorlog. De Duitsers hebben er toch wel weer mee te maken dus…” Harry zuchtte. “Stond er ook iets van een beschrijving bij? Wat was de context? Wat is er te zien op de foto?” “Dat is een beetje de pest. Het zijn gewoon gescande foto’s zonder directe beschrijving. Maar wat je ziet is dat ik word meegenomen denk ik. Ik word naar een vrachtwagen toegedreven…” “Toegedreven? Als een koe?” Muze wist dat hij haar in de maling nam. “Ja Harry als een koe.” “Hou je panty aan wil je. Moeten we opletten wat die zus betreft? Je vond het belangrijk genoeg om zichtbaar te worden.” “Nou en of…” Zei Muze. “Als ze echt met geesten kan praten…” Vroeg Muze zich af. “Denk je van niet?” Vroeg Harry. “Weet ik het?” “Denk je dat het een probleem kan zijn?” Muze keek bedenkelijk. “Geen idee. Het kan ook in m’n voordeel werken. We moeten beter maar voorzichtig zijn anders schrikken we Anna misschien wel af en kan je fluiten naar je seks.” Harry keek muze geïrriteerd aan. “Denk jij ook wel eens niet aan seks?” “Als jij net zo lang als ik niets hebt gehad… Oh wacht even… Volgens mij gaan we gelijk op of niet?” Zei ze lacherig. Harry fronste. “Shut up. Ik zit hier bij een heel leuke meid. Heb sinds een heel lange tijd niet zo’n leuke avond gehad en dan kom jij met je banale grappen aankakken. Het mag ook gewoon wel even een keer zonder, zodat er nog enige charme overeind blijft.” “Oke joh…rustig maar.” Muze keek in de spiegel en leek in gedachte weg te drijven. Harry leunde tegen de achterwand. Muze bekeek haar lange rooie krullende haren en streek ze een beetje uit haar gezicht. “Ben ik mooi?” Harry was diep in gedachten maar even keek hij op. “Ver uit mijn klasse, Muuz.” Ze lachte niet maar het voelde wel goed als hij zoiets zei.
“Mochten we die zus tegenkomen dan let ik op m’n tellen oké?” Harry knikte. “Dank je.” Ze hoorde hoe Anna haar zus ophing en het koffie apparaat aan deed. Harry liet de kraan lopen en waste zijn handen. “Muuz?” “Ja?” “Ga je nu naar huis?” Hij droogde zijn handen af. Muze stond voor hem en keek hem aan. “Geniet er maar goed van. Harry?” “Ja?” “Wat als ik het mij helemaal niet meer kan herinneren?” “We vinden wel een manier. Alles gebeurd met een reden toch…” Hij probeerde zeker te klinken maar hij twijfelde of het effect had. “Zie je later…” Zei Muze. Ze vervaagde even snel als ze was gekomen en op de een of andere manier gaf dat altijd even een moment van eenzaamheid.
Hij stapte het toilet uit en in de keuken stond Anna met haar rug naar hem toe bij het koffieapparaat. Hij ging naast haar staan. Ze draaide zich naar hem toe en keek hem aan. In de achtergrond speelde muziek van Nina Simone. Ze legde haar armen om zijn middel en drukte zich tegen hem aan. Hij deed hetzelfde. “Sorry hoor, heb ik even behoefte aan…” Sprak Anna zacht. “He…ik ken het gevoel…” Zei Harry hakkelend terug. Wat voelde die knuffel goed. Wat voelde zij goed. Anna keek omhoog met hun armen nog om elkaar heen. “Oh…m’n zus…” Begon Anna. “Ik heb geprobeerd het uit haar hoofd te praten maar blijkbaar maakte ze zich erg zorgen om het feit dat ik een man in mijn huisje heb, die bleef eten…” Harry begon te lachen. “Dat is ook doodeng…straks wil hij nog studio sport op…” “Ze wil je blijkbaar zien om zichzelf gerust te stellen. Ze komt zo even een zogenaamd geleend boek terug brengen. Als je het niet heel erg vind? Ik kan d’r ook gewoon terug bellen en zeggen… ” “Nee joh dat maakt toch niet uit. Ik maak graag kennis met haar. Als ze ook maar half zo leuk is als d’r zus, heb ik niks om me zorgen over te maken.” Nog steeds met hun armen om elkaar heen keken ze elkaar glimlachend aan. “Ik voel me erg goed bij jou Harry.” Harry slikte. “Ik heb mij ook lang niet zo goed gevoeld Anna.” Anna keek naar Harry’s mond en toen terug in zijn ogen. “Ik denk dat we moeten zoenen nu…” fluisterde ze zacht.
Dat gezegd hebbende moeten we het er bij laten voor deze week… Volgende week meer romantiek…met Casablanca, terug gebrachte boeken, bange katten, spoken, geesten en misschien ook wel Duitsers dan wel niet met geweren… Kortom alle ingrediënten voor een geestige Muze.