Deel 16
We zijn weer terug na een korte afwezigheid. Terug om te zien wat er gebeurde na Julia’s bezoekje, met haar totaal niet opvallende excuus langs te komen en het mannelijk bezoek te keuren. Terug na een heerlijk etentje met veel wijn. Terug na een zich nergens mee bemoeiende Muze, die niet terug zou komen die avond… Terug…om te zien of ze samen of alleen zouden ontbijten…
Harry fronste en het kostte hem moeite zijn ogen te openen. Het prille ochtendlicht daarbij met een redelijke kater trotserend. Hij probeerde zich te herinneren wat er toe geleid had dat hij hier nu op zijn rug lag. Alsof iemand een hendel overhaalde in zijn hoofd drong het tot hem door dat hij niet in zijn eigen bed lag maar in dat van Anna. Hij draaide zijn zware hoofd langzaam naar links en zag een enorme bos zwart haar alle kanten op steken. Ze was blijkbaar diep in slaap want er kwam een zacht gesnurk uit de bos. Harry glimlachte en staarde naar het plafond. Wat een nacht bedacht hij zich. Wat een fantastische nacht! Hij moest nodig naar de wc en kwam langzaam overeind. Voorzichtig om Anna niet wakker te maken, gleed hij uit bed en sloop de kamer uit. Het was, slechts gekleed in zijn boxer, koud in de keuken. Er stond een dakraam open zodat Chiver in en uit kon lopen. Hij was nergens te zien dus misschien was hij ook ergens een nummer één aan het doen.
Harry draaide het fonteintje uit en droogde zijn handen. In de zitkamer klonk een doffe tik. Chiver? Vroeg Harry zich af. Hij opende de wc deur en liep er heen. Chiver zat naast een boek wat op de grond lag. Het zogenaamd geleende boek wat Julia gisteravond kwam terug brengen. Harry zakte door zijn knieën en aaide de kat terwijl hij het open boek oppakte. Hij stond op en legde het boek op de eettafel. Bijna automatisch peuterde hij een sigaret uit een pakje en stak hem aan. Een brede glimlach op zijn lippen bij de gedachte aan vorige avond. Julia was zeker twee uur blijven hangen en ging uiteindelijk flink beschonken met een taxi naar huis. Eenmaal samen hadden Harry en Anna niet van elkaar af kunnen blijven en waren ze in bed beland. Hij had nog geprobeerd te vragen of het niet te snel was maar daar had Anna, anderhalve fles wijn later, niet echt oor meer naar. Dromerig keek hij naar het open boek. Langzaam begon het door de alcohol heen te dringen waar hij naar aan het kijken was. Hij wreef de slaap uit zijn ogen met de sigaret hangend op zijn lippen. Hij pakte het boek opnieuw op. Twee foto’s die hij nu beter bekeek. De glimlach verdween en hij werd terug geduwd in de realiteit. Muze in haar gedaante van oudere dame werd onder begeleiding van Duitse soldaten meegenomen. Op de andere foto keek ze van een afstand recht in de camera. De foto gaf hem koude rillingen en zijn brein schoot in versnelling. Dit kan geen toeval zijn. Wat doet Julia met een boek waar een foto van Muze in staat? Waarom vind Muze “toevallig” diezelfde avond op internet ook een foto van zichzelf? Het onderschrift bestond uit een nummer en een tekst. “Razia in bordeel. Madame Von Stein werd meegenomen maar neergeschoten tijdens een ontsnappingspoging. Ze werd verdacht van het herbergen van Joodse onderduikers. Bewijs is er nooit gevonden, noch de bunker die gebouwd zou zijn als schuilplaats. Na de oorlog is de boerderij die diende als het bordeel, gesloopt. “Madam Von Stein?” Sprak Harry in zichzelf.
Chiver sprong op en verdween onder de bank. “Die kat verpest mijn entré.” Fluisterde Muze in Harry’s oor. Harry keek geïrriteerd opzij. “Maak je geen zorgen, die is nog steeds net als een reclame in een speelfilm. Zwaar irritant en veel te vaak.” “Oh ha ha, hij is zo gevat dat ik vergeet te lachen. Ben je altijd zo, na het neuken? Ik weet dat natuurlijk niet want normaal gesproken doe je dat soort dingen nooit.” “Inderdaad en jij wel zo te zien. Mevrouw Von Stein.” Harry stapte opzij en schoof het boek naar Muze. Met ogen op steeltjes bekeek ze de pagina. “Oh mijn god… Dezelfde foto’s als gisterenavond…” “Ah kijk…”Zei Harry. “De vermoorde onschuld.” Muze draaide zich naar Harry. “Wat?” “Wat is hier aan de hand Muuz? Denk je dat ik lig te tukken? Hoe toevallig is het dat de zus van Anna met een boek aan komt kakken over…” Harry bekeek vlug de voorkant. “Over bunkers met twee foto’s van jou er in?” Harry nam een hijs van de sigaret. “Een spook wat wit weg trekt… Dat is nieuw.”
“Harry ik weet echt niet waarom dit boek met deze foto hier nu op duikt.” “Is dat niet wat toevallig?” Vroeg Harry. “Ja dat zal dan wel… Ik heb er echt niks mee te maken!” Harry voelde haar oprechtheid. Hij nam een moment en dacht na. “Oke, dat even daar gelaten. Wat herinner je je?” “Ik was een madame. Het was een dekmantel om joodse onderduikers te verbergen. Ik had een schuilplaats laten bouwen. Soort van bunker, ergens in het bos.” Muze ging aan de tafel zitten en staarde naar de foto. “We verstopten ze daar en…” Harry drukte zijn sigaret uit. “En?” Muze keek hem aan. “Het was ook een soort van opslagplaats voor goederen die niet in de handen van de moffen mochten vallen. We hebben veel juwelen, geld, en andere waardevolle dingen opgeslagen voor de inval hier op de foto… Maar ook een aantal meiden.” Muze staarde voor zich uit, terwijl er langzaam een traan over haar wang rolde. “Ze zouden wachten op mijn teken en ik was de enige die wist waar ze zaten. Ze zouden nog eerder verhongeren dan in de handen vallen van de Duitsers.” “Dat weet je toch niet.” Zei Harry. “Jawel… Ze waren erg loyaal en wisten dat ze als ze niet zouden luisteren…ze in een kamp zouden eindigen.”
“Volgens het boek heeft niemand de bunker gevonden Muuz.” “Wij moeten die bunker vinden en de meiden er uit laten. Dat moet de reden zijn waarom ik hier nog steeds ben!” “Oké het klinkt aannemelijk maar… Anna en Julia hadden het gisteravond over een obsessie van Julia. Anna vond dat ze er mee moest stoppen. Ik durf er donder op te zeggen dat dit met het boek te maken heeft en deze nooit gevonden bunker…met inhoud. Julia had een afspraak met ene enge Dirk.” “ Enge Dirk?” Vroeg Muze. “ Ik weet er het fijne niet van maar er moeten meer mensen op de hoogte zijn van deze bunker. Toen, in die tijd bedoel ik.” Muze keek moeilijk en dacht diep na. “Het is allemaal nog wazig in m’n hoofd maar ik denk nog twee. Waarom weet ik niet.” Harry keek bedenkelijk terwijl Chiver onder de bank vandaan kroop en blies richting Muze. “ Misschien kan ik een beetje vissen bij Anna en misschien Julia. Kijken of ik iets meer te weten kan komen van die obsessie.” Muze’s gezicht klaarde op. “Wil je dat doen?!” “Heb ik een keus?” Vroeg Harry. “Nee dat niet.” “ Bedankt dat je dat nog even bevestigd. Weg wezen nu, ik ga terug naar bed.” “Harry.” ”Wat?” “Misschien moet je het gewoon vertellen van mij?” Zei Muze. “Ik kijk wel.”
Rond een uur of acht schoof Harry weer even stil als voorheen, terug in het bed en trok de deken over zich heen. Anna had zich geen centimeter bewogen en snurkte nog steeds licht, in een diepe slaap. Harry bekeek de bos zwarte haren en dacht na over de afgelopen nacht. Het was al even geleden dat hij zich met seks had bezig gehouden maar voor zijn gevoel had hij dat aardig ingehaald. Hij glimlachte breed en keek naar de contouren van Anna’s lichaam. Hij had nog nooit met zo’n mooie vrouw het bed gedeeld. Hij begreep niet goed wat ze in hem zag maar hij wist wel dat hij nog niet eerder zo’n klik had gehad met een vrouw, niet op deze manier. “Tja dat kan je ook pas weten wanneer je het meemaakt.” Dacht Harry. Langzaam begonnen zijn ogenleden zwaarder te worden en zakte hij weg op de nog resterende alcohol in zijn bloed.
De ochtend liep op haar einde toen Anna haar ogen opende en zich omdraaide naar Harry. Ze keek naar hem. Hoe hij slapend en wel op zijn rug in haar bed lag. Chiver lag inmiddels op zijn borst. Ze glimlachte en kroop tegen hem aan. Ze sloot haar ogen en het duurde niet lang voor ze opnieuw in slaap viel.
Zal Harry alles op alles zetten en Anna vertellen dat ze met iemand het bed heeft gedeeld die op zijn beurt zijn leven deelt, met een geest? Zal ze hem serieus nemen? Zullen er manieren zijn om er achter te komen waar die bunker is? Zal jij volgende week meer te weten komen? We zullen zien…volgende week, in De Muze.