Categorie: Gezeik

Een nachtje slecht slapen kennen we allemaal. Maar wat als dat om de een of andere reden meer wordt? Nog een nachtje en nog een, en nog een… (meestal heb je dan kinderen).

Als een slapeloze zombie merk ik dat ik naar het plafond lig te staren. Wacht even, moest ik niet de binnenkant van mijn oogleden bekijken? Waarom staar ik naar het plafond? Is daar iets? Het duurt even voor ik besef dat ik wakker ben en zonder enige aanleiding naar het plafond lig te staren. Ben ik nu alweer wakker? Gisteren ook al om deze tijd. Drie uur in de nacht. Dan gaan we maar weer even naar de w.c., lopen rond, kijken uit het raam, om te zien hoe de rest van de buurt wel op een oor ligt. En kruipen weer terug in bed met een beker warme thee. Die alles doet behalve slaap opwekken. Mocht u zich afvragen welke soort thee ik heb… Sleepytime, met een klontje ironie.

Dan pakken we er maar een boek bij en halverwege de eerste bladzijde vraag je je af wat je nu eigenlijk aan het lezen bent. Nog maar een keer opnieuw beginnen, we hoeven nergens heen en de dromenland express is toch te laat. Op gegeven ogenblik leg je het boek maar weer even opzij omdat het niet wil lukken. Het is niet zo dat je net als in de film ineens wakker wordt met je gezicht op het boek. Dat gebeurt nooit. Nee, in plaats daarvan zien we de uren voorbij kruipen in een tijgersluipgang, klaar om aan te vallen. Een bejaarde tijger met slakken in zijn tank. Triest hoe zoiets werkt. Terwijl de rest van de wereld gewoon wel door lijkt te slapen. Vul hier bijzonder lelijk scheldwoord in.

Je gaat liggen, nu wakkerder dan ooit, en staart weer naar het plafond. De ogen gaan dicht en het festival begint pas goed. Waarom je uitgerekend NU moet gaan bedenken welke spullen wel weg kunnen uit de keukenkastjes omdat je ze toch niet gebruikt, is net zo’n raadsel als waarom ik in godsnaam zou willen weten hoe de deeltjesversneller in Bern werkt. Na tien minuten denken wil ik de pc aandoen omdat het nu een obsessie begint te worden. Ineens hoor ik muziek in mijn hoofd. “He Nikita is it cold…in your little corner of the world…”

De laatste keer dat ik dat nummer hoorde wil ik mij niet eens herinneren, dus waarom ik er nu aan denk, geen flauw idee. Als ik echt een leven zou hebben als dat ik de hele dag van vroeg tot laat in de weer was, zou ik wel kunnen slapen toch? Of ben ik dan te moe om te slapen? Als ik vakantiefoto’s zou hebben, zou ik ze in kunnen plakken. Man, je gaat naar de veertig zou je niet eens wat doen met je leven? Hoeveel keer zou ik seks gehad hebben? Heb ik nog Ben and Jerrys in de vriezer? Hoeveel keer zou ik nog seks gaan hebben. Nikita do you count the stars at night? Nou anders ik godverdomme wel.

Oh shit ik had thee staan, die is nu inmiddels koud. Gaat lekker. Oh kijk, er komt weer licht door de ramen. Nee, er ligt geen lege fles wijn en alle kledingstukken zijn gewoon van mij en ze liggen zoals het hoort op de stoel. Netjes opgevouwen zodat we ze nog een keertje aan kunnen zonder dat mensen beginnen te kletsen. Ik wil slapen! Klaas Vaak is een klootzak en mocht hij ooit de fout maken wel langs te komen, wordt het zijn laatste huisbezoek. Hij heeft nu niet bepaald wat je noemt een smetteloze staat van dienst. Ik weet niet wat hij doet, maar als ik mijn werk zo zou verkloten was ik er al lang uitgevlogen. Nee, ik krijg Elton John en als je iemand niet wil zien in je slaapkamer, als vrijgezelle hetero man… precies, Elton.

Met de minuut word je radelozer. Waarom kan je niet slapen? Ik heb vrienden die hebben twee kinderen, al zijn mini zombies beter op zijn plaats. Als de een midden in de nacht naar de plee moet en dat komt melden, wordt de ander ook wakker. Niet gewoon even ogen open en daarna verder tukken, nee klaar, het is ochtend wakker, om vier uur. Dan willen ze allebei er bij in het grote bed en je kunt wel raden hoe de nacht verder verloopt. Slaap heb je nodig… Maar neem kinderen en je weet zeker dat je de komende dertig jaar moet slapen met een oog open. Net als ik nu zonder kinderen ook doe.

Draaiend en woelend weer eruit en naar de plee. Ineens is het weer gedaan met de nacht. Zit ik hier om acht uur in de ochtend achter mijn pc dit verhaal verder te tikken. Je moet het onderste uit de kan des levens halen, zo ook uit het slapeloosheid gebeuren. Vandaar dit verhaal. Dat we dan nu maar weer gewoon  mogen slapen. Want ja, nu ben ik doodmoe en staar ik voor mij uit over een besneeuwde straat. Ook dat nog. Ik dacht dat we net veilig boven de sneeuw zaten? Ik wil lente want een winterslaap gaat het toch niet worden.

Ik zeg geen welterusten meer of slaap lekker, want ik ben niet de enige met dit slapeloosheidprobleem. Ik wens u voortaan wel een prettige nacht.

Prettige nacht…

Old Harry is hard aan vakantie toe. Vandaar dat we een bescheiden reisje geboekt hebben naar Isla de sa Ferradura  om even bij te tanken. Hebben we wel verdiend aangezien die stukkies je niet echt in de kille kleding gaat zitten. (Zeker als je twee ruggen per keer mis loopt).

Ms. Treatment neemd het stokje even over en zal jullie bezig houden de komende zes weken dan wel twee maanden. Tenminste dat hoop ik, want ik was zonder kennisgeving afwezig tijdens het werkoverleg wat ik ook nog was vergeten in te plannen. Een goed, doch indringend gesprek waarin ik haar zou verzoeken elke week een stukje te schrijven. Dus ja dan blijft het hopen dat ze Old Harry’s leest, anders hebben jullie de komende tijd pech.

Het kan iets langer worden aangezien ik, als ik eenmaal los ga op zo’n eiland, ook echt de grenzen opzoek van wat feesten is of gewoonweg pure destructie. Denk aan mij, dan denk ik aan de psychedelische avonturen die mij te wachten staan.

Neem het leven niet te serieus, je komt er nooit levend uit…

Ik was een beetje gammel en grieperig, dus lag veilig en warm onder de deken terwijl mijn toenmalige vriendin even ‘As the world turns’ ging kijken. De deur van de slaapkamer ging open en ze kwam enigszins opgewonden en geschrokken binnen. Ze vertelde dat zojuist een vliegtuig in een van de twee torens van het World Trade Center was gevlogen. De reguliere uitzending was stopgezet en het was nu live op tv. “Die twee grote torens in New York?” (zoveel wist ik op dat moment). We gingen samen voor de tv zitten en zagen even later dat de tweede toren doorboort werd door een vliegtuig. Ik vergeet nooit dat gevoel wat ik toen had. Alsof je het begin van de derde wereldoorlog live op tv ziet gebeuren.

Ongeveer drieduizend mensen verloren hun leven die dag. Drieduizend mensen die niets vermoedend naar kantoor gingen. Gewoon dood, zomaar. Mensen die zich relatief veilig waanden en zeker niet verwachtten dat hun leven die ochtend in een hel zou veranderen die ze niet zouden overleven. Zeker niet in New York.

Ik heb veel nagedacht over die dag. Ik heb urenlang geluisterd en online naar documentaires gekeken. Ik heb steeds weer opnieuw beelden bekeken. Stukken gelezen en dingen geleerd om weer andere dingen iets beter te kunnen begrijpen. Laat ik voorop stellen dat iedereen het recht heeft vragen te stellen. Vragen aan jouw regering, die daar zit door jouw stem. Vragen stellen… omdat je gewoon de waarheid wilt weten. Als je wilt weten waarom het ging zoals het ging. De oorlogen in Afghanistan en Irak. De moord op Bin Laden. De krediet crises. Ik denk dat iedereen die deze dag wat nader is gaan bekijken en onderzoeken, met een theorie of een idee komt over hoe deze dag in elkaar steekt. Er zijn ook een hoop mensen die zich alleen op de vragen concentreren. Want het zijn juist die vragen die de regering niet wil beantwoorden. Niet omdat ze het niet kunnen, maar omdat ze weten dat ze een probleem hebben.

Het is wellicht handig om jezelf de volgende vraag te stellen bij het bekijken van de beelden van een instortende Twin Tower. De vraag luidt: Wat zie je? Het van de aardbodem verdwijnen van één zo’n toren in ongeveer tien seconden. Ik heb uitgebreid gekeken naar wolkenkrabbers: de bouw ervan en de geschiedenis van branden in wolkenkrabbers. Ik heb gekeken naar bewust geplaatste explosieven om gebouwen te laten ontploffen. Zogeheten gecontroleerde ontploffingen. Ik probeer mij nu even alleen te focussen op de gebeurtenissen rond het World Trade Center. De gebouwen van het World Trade Center Complex. Kijk naar de beelden waarvan er uren vol te vinden zijn online. Met en zonder commentaar. Wat zie je? Het Pentagon en Vlucht 93 even buiten beschouwing gelaten. Wat hebben wij onder ogen gekregen die dag? Wij leken. Wij nietsvermoedende, met onze gedachten bij het avondeten- en As the world turnes-burgers?

Het is twaalf jaar geleden en lijkt ver weg. Toch is het weer een van die dingen die altijd door mijn hoofd zal blijven spoken, net als bijvoorbeeld de moord op Kennedy. Als je er over praat (zeker in Amerika) en er je vragen bij hebt, duurt het niet lang of iemand schreeuwt ‘complot theorist’ om je vervolgens uit te lachen… Als iemand je in je hart raakt is het eerste wat je doet, je armen voor je hart houden. Je bent zo getroffen door de catastrofe en het doet zo veel pijn. Dat, ook al zegt de wetenschap en zeggen de feiten iets anders, je het desondanks niet wilt zien. Jij bent het slachtoffer. Jij bent aangevallen door hen, zij hebben dit op hun geweten, mijn overheid weet het toch?! Wij zijn het meest beveiligde land ter wereld! Dat is bijna niet voor te stellen. En toch is het gebeurd… Shock and awe…  Minuten na de ramp wisten alle grote nieuwsstations wie de terroristische aanslag op zijn geweten had. Bin Laden. Persoonlijk vind ik dat erg knap.

De meeste mensen voor wie nieuws doorgaans al een ver-van-mijn-bed show is, weten dan ook niet veel anders, dan de eerste beelden en berichten van die dag. Als we ons alleen al daarop concentreren – op de gebeurtenissen rond New York, daar waar de vliegtuigen de torens invlogen. De ramp die zich daar voltrok riep al snel in de nasleep veel vragen op. Zoveel vragen dat de overheid er niet meer onderuit kon en uiteindelijk een onderzoek moest starten. (The 9-11 commission report) Een onderzoek wat veel te laat kwam. Een onderzoek wat uiteindelijk geen antwoord gaf op alle vragen. Een onderzoek dat ook nog eens het goedkoopste onderzoek ooit gehouden, was. Terwijl wij de Amerikanen toch niet echt kennen als zuinig.

Als ik 7 WTC zeg, zegt u dat misschien niet veel. Dat was, net als de andere WTC gebouwen gelegen zowat naast de Twin Towers, in en aan het WTC complex. In dat gebouw zaten grote overheidsdiensten. Variërend van de FBI, de geheime dienst, CIA, tot onderzoekscommissies en fraude onderzoekers van de grootste oplichtingszaken uit de Amerikaanse geschiedenis, van Enron tot de 70 biljoenen Californische elektriciteitszwendel. Die dossiers zijn zoals u begrijpt…niet meer in de archiefkasten te vinden. Case closed en de daders liggen voorgoed op het kerkhof. Zelfs de burgemeester had er een speciale en hyper moderne bunkerachtige afdeling, die als commandopost kon dienen in geval van een gebeurtenis als 9-11. Complete waterinstallaties, aggregaten noem maar op, het was de plek om te zijn voor een burgemeester, die daar niet was. Volgens mij zat ie een paar straten verder in een kerkje… (geen grap). Moet ook wel, want er waren explosies gehoord in WTC-7. Net als in de kelders van de Twin Towers. Toch knap… Oh…en er is geen enkel vliegtuig in gevlogen he… Hou dat vast.

Het gebouw werd die dag geraakt door wat brokstukken en er waren wat brandjes. Niets om echt onder de indruk van te raken. En niets wat ook niet onder controle was. Toch werd de brandweer al snel uit het pand getrokken. In de ochtend al. Wat ze de rest van de dag gedaan hebben in dat pand, laat zich raden. Even na 5 uur zakt het hele gebouw als een kaartenhuis in zijn afdruk in elkaar. In zes en een halve seconde. Dit gebouw is groter dan wat wij in Nederland hebben staan. De overheid wil er niets over zeggen of komt met belachelijke zogeheten pannekoek-theoriën die later weer tot onzin worden verklaard, wat het ook is. Larry Silverstein, de eigenaar, gaf die dag opdracht “To pull it.” Wat in vakjargon niets anders betekent dan u nu al denkt, namelijk pull the building. Trek het gebouw… En daar ging het gebouw. Later beweert Silverstein dat die order betekende: (serieus) Pull…the fireman out off the building…(it…) (Die er al lang uit waren..ook nog…en zo…)Ik heb de opname gehoord, je lacht je rot. Het is ongeveer net zoiets als zeggen: Blaas het gebouw maar op. En dan later beweren: Nee, ik bedoelde: Blaas die ballonnen maar op, tegen mijn dochtertje die toevallig ook in mijn “gebouw” hier stond en een kinderfeestje gaf. Niemand gelooft dat behalve hijzelf. Mag ik hopen. En dan is er dus niemand die officieel zegt: Vind je dat niet raar? (Tussen twee haakjes… regeringsambtenaren op hoog niveau, van Bush tot Cheney en daar voorbij, hebben zich meerdere malen versproken en onzin verteld die simpelweg niet kon. Variërend van het gebruik van raketten tot simpelweg die ochtend het eerste vliegtuig in het gebouw zien gaan. Verspreken kan altijd, maar ik wilde het toch melden, bij deze).

Om te zien hoe belachelijk de gebeurtenissen van 11 september zijn, moet je een paar dingen weten. Het eerste toch wel belangrijke punt is, dat er nog nooit in de geschiedenis van wolkenkrabbers… wolkenkrabbers zijn ingestort na een brand. Ook al brandde die langer en heviger dan de Twin Towers. Even voor de beeldvorming van wat er gebeurt bij een vliegtuig en een Twin Tower: steek een potlood in een hor-deur, wat gebeurt er? Precies, het potlood blijft er in hangen. Bedenk daarbij dat bijna alle brandstof buiten de toren explodeert zoals we kunnen zien aan de vuurballen en rook. En vraag jezelf af hoe het toch komt dat we even later wanneer het vuur aan het uitgaan is, lava-achtige stromen uit het gebouw zien komen. Kerosine brandt overigens maar tot veertienhonderd graden. Wil je staal smelten dan moet je dat ongeveer verdubbelen… en dat gaat niet als je vuur aan het uitgaan is, wat we aan de kleur van de rook zagen. Kijk, dat soort dingen roept bij mij dan vragen op.

Even later vallen die torens precies in hun eigen afdruk in elkaar. Worden ze allebei op dezelfde manier gereduceerd tot stof en puin. De torens hebben al eerder met brand te maken gehad, althans één van de twee torens, waarna ze allebei beveiligd werden tegen brand. Luchtdichte liftschachten, sprinklers, noem de hele mik mak maar op. Op al die simpele vragen wordt geen antwoord gegeven of feiten worden verdraaid of weggelaten. In de puinhopen weken na de ramp, worden extreem hoge temperaturen gemeten. En wij moeten allemaal geloven dat dit veroorzaakt is door de kerosine die voor het grootste deel buiten de toren ontbrandde? (Ik ben er voor het gemak van uitgegaan dat er twee vliegtuigen in de torens zijn gestuurd. Want of het nu een vliegtuig was of een ovenpizza van Dr. Oetker, er is geen enkele reden aan te nemen dat dit de oorzaak is van het instorten van de torens).

The Empire State Building werd in 1945 geraakt door een B-25 bommenwerper. Een niet zo heel zware, maar groot genoeg om er in dichte mist vol in te vliegen en te ontbranden op de 79^e verdieping. Veertien mensen kwamen om het leven tijdens een 40 minuten durende brand. De brand zakte zelfs vier verdiepingen door de liftschachten. The Empire State staat er nog steeds. In 1991 in Philadelphia brandde er een brand over 8 vloeren gedurende 19 uur… Ook niet ingestort. Er zijn wolkenkrabbers die volledig uitgebrand zijn waarvan alleen het stalen karkas nog staat. Maar het staat wel. Alleen op 11 september 2001 zijn drie gebouwen kompleet van de aardbodem geveegd…door brand. Aldus de regering Bush.

Ik hoop dat dit kleine stukje tekst je laat inzien dat je je niet hoeft te schamen als je graag deze vragen opgelost wilt zien, omdat je iets anders ziet als de rest, namelijk: wetenschappelijke feiten. Ik schaam mij niet omdat ik vragen heb en ook niet omdat ik kritische vragen heb. Ik heb geen brein dat alles voor zoete koek aanneemt en ik wil weten hoe iets in elkaar steekt. En wanneer er wordt beweerd dat twee vliegtuigen, bestuurd door terroristen, verantwoordelijk zouden zijn voor de dood van 3000 burgers in New York, wil ik wel eens even weten hoe ze dat zien. (De helft van de terroristen zijn overigens levend en wel teruggevonden NA die elfde september). Moet ik gewoon de beelden op tv zien en niet eens denken, maar aannemen dat het dan maar zo is? Ook al zien we dat de gebouwen voor onze neus worden opgeblazen door vooraf geplaatste explosieven. Ze zijn niet uit dat vliegtuig gestapt om vervolgens in een uurtje de toren vol te stoppen met explosieven. Dus… wie heeft dat gedaan en wie is er echt verantwoordelijk voor de doden van 11 september. En als dat al zo is, vertel mij dan waar de beveiligingsbeelden zijn van rond het Pentagon. Waarom was de eerste prioriteit alle beveiligingscamera’s leeg te roven van hun opnames. Heb je dan echt niets anders te doen? Wat mogen wij niet zien? En als dat al zo is … Waar is het vliegtuig dat neerstortte in Pennsylvania? Of… waar is het bloed, want de plaatselijke lijkschouwer heeft niet één druppel op de plaats van impact kunnen vinden.

Wat waren de explosies op de grond en in de kelder van het wtc voordat de torens instortten? Waarom zat de burgermeester niet op zijn plek? Waarom stortten drie gebouwen precies zo in, als wanneer je ze gecontroleerd tot ontploffing laat komen? Waarom werd al het puin zo snel mogelijk naar China afgevoerd en daar verwerkt? Zo’n 400 vrachtwagens per dag vervoerden het puin naar de schepen. (Waarom werd het staal niet onderzocht en nagekeken, wat de gangbare procedure is in geval van materiaalfalen en zeker instorten?). De gebouwen moesten voor 200 miljoen gerenoveerd worden omdat ze vol zaten met asbest. Waarom horen we niets over het vrijgekomen asbest? Wat waren de lavastromen? Waarom hebben Zweedse onderzoekers nano-thermiet stoffen gevonden in de puinhopen van de torens? (Explosief dat verantwoordelijk is voor het instorten van de torens en alleen verkrijgbaar is bij het leger). Wat deed het daar? Kijk voor de grap maar eens wat thermite doet op Youtube en denk je dan in dat nano-thermite een supervariant is die nog sneller werkt en makkelijker ontsteekt. Waarom gaat de overheid niet serieus op onderzoek uit? Waarom werd WTC 7 opgeblazen en waarom onderzoekt de overheid dat niet serieus?

Wist u dat de broer van President Bush, Marvin Bush, CEO (opperste baas) was van het beveiligingsbedrijf dat de torens beveiligde? Wist u dat Larry Silverstein een paar maanden eerder de torens kocht en ze extra liet verzekeren tegen terrorisme? Dat hij er heel veel geld aan over heeft gehouden? Wist u dat ontploffingen zelfs luid en duidelijk op beeld en geluid te zien en te horen zijn? (Afgezien van de tientallen getuigenverklaringen van slachtoffers). Dat daar geen antwoord op wordt gegeven? Wist u dat vrijwel alle vragen gewoonweg onbeantwoord blijven door de overheid? Wist u dat de bomhonden (honden die bommen ruiken) drie weken voor de aanslagen uit het pand werden gehaald? Wist u dat tijdens diverse stroomstoringen (in de weken er voor) er geen opnames werden gemaakt met beveiligingscamera’s? Wist u dat er genoeg tijd en ruimte was om alle benodigdheden naar binnen te brengen?

Maar feit blijft, dat wanneer wij dit vergeten en hier geen vragen over stellen, de ware dader en de ware achtergrond nooit boven zal komen. Zullen ze ongestraft wegkomen met de grootste misdaad uit de geschiedenis. Een misdaad waar iedereen op de bol mee te maken heeft. Kijk maar eens hoe je land er financieel gezien voorstaat. Slecht. Dit zijn zaken die direct terug te leiden zijn naar 9-11. (Heeft te maken met hoe Alan Greenspan van de FED de rente kon verlagen naar 1 procent, waarmee de huidige crisis een feit werd). Alles houdt verband met elkaar. En vergeet niet dat de Amerikanen onder steun van ook Nederland naar Afghanistan zijn gegaan en Irak. Om de zogenaamde dader Bin Laden te grazen te nemen. Waar gaat deze spiraal van macht uiteindelijk naar toe? Hoe ziet de wereld van onze kinderen er uit? Gaan wij ze vertellen wat men ons heeft laten zien?

Wat ik hier schrijf is een minimale greep uit informatie die ik heb mogen zien, lezen en horen. Ik hoop dat het genoeg is om een signaal af te geven en misschien een of twee lezers aan te zetten tot het meedenken over deze gebeurtenis. Om het in ieder geval niet te doen vergeten maar serieus te kijken naar de feiten die wij hebben.

Het is niet leuk om te denken dat er mensen op hoge plaatsen zitten die zulke dingen kunnen doen. Het is even erg om te denken dat er mensen zitten op lage plaatsen die denken: ‘wat boeit het … ik kan er toch niets aan doen’. Er zitten meer mensen op lage plaatsen dan op hoge. Angst houd je precies waar je bent en laat je geloven wat je hebt gezien, wat je is verteld. Je gelooft misschien wel in de goedheid en wilt of kunt niet accepteren dat jouw regering, jouw land, je zo zou misleiden met informatie die niet klopt, die niet kan en die compleet niet overeenkomt met wetenschappelijk bewijs. Als jij daar heilig in gelooft…wat zeg je dan wanneer iemand je verteld dat de aarde rond is? Dat gaat alle fantasie te boven en moet wel onzin zijn toch? Hoe eng ook, laat ons kijken en verder onderzoeken naar de feiten.

In Nederland is 11 september echt een ‘ver-van-mijn-bed’ show, behalve als we op die dag een documentaire uitzenden die geen van deze bovenstaande tekst en vooral vragen laat zien. U mag vooral alleen weten wat wij u vertellen zodat U rustig kan gaan slapen. Hoe alle reddingswerkers helden zijn evenals de vermiste passagiers van Vlucht 93. Amerika heeft deze laffe aanslag door terroristen fantastisch doorstaan en onder het genot van grootmoeders appeltaart blikken we terug naar onze helden… (Die overigens bijna allemaal ziek zijn geworden terwijl ze puin aan het ruimen waren en die ook voor het gemak niet betaald worden als het om medische kosten gaat). Jan Peter Balkenende had een ontbijtje met Bush. Hoe een wanstaltige vertoning dat ook was, een ding leerde ons dat wel. De VOC mentaliteit van Nederland was en is gereduceerd tot het volgen van de grootste mond. Braaf sluiten wij onze ogen en zwijgen wij wanneer de wereld een echte stem nodig heeft. En dat is een laffe zonde. Het moet niet mogen, je te hullen in onwetendheid wanneer wij de tranen zien en voelen van de weduwen, kinderen, broers en zusters en vaders en moeders van hen, die ze terug vonden in botsplinters, soms niet meer dan een centimeter groot op gebouwen rondom het World Trade Center Complex. Dat waren echte botten, van echte mensen. Zoals jij en zoals ik met een echt leven en echte dromen, wensen en echte gevoelens.

Dit is niet een zaak die alleen Amerika aangaat, maar ook een zaak die jou en mij aangaat. Een zaak die slachtoffers wereldwijd aangaat. Slachtoffers in Afghanistan en Irak. Niet alleen hun burgers, maar ook onze jonge soldaten. Stierven zij voor de waarheid?

9-11 Is niet wat u denkt. Zoek die waarheid. Meer en meer mensen met heel uiteenlopende achtergronden staan wereldwijd op om de waarheid te zoeken om hopelijk deze spiraal van onrecht te kunnen stoppen. We hebben allemaal een ding gemeen… het vinden van De waarheid. We zijn het verplicht aan de doden van 9-11.

Als je meer wilt weten (of je wilt iets doen) kan je je bijvoorbeeld wenden tot:

Architect and Engineers for 9/11 truth op www.ae911truth.org  www.911expertsspeakout.org of www.911truth.org

Update:  Sorry de links werken momenteel niet. Word hard aan gewerkt.

Als je dit leest ben je geen echte man. Echte mannen lezen en schrijven niet. Behalve Playboy en Voetbal international of iets anders, als het maar over sport gaat. Vroeger lazen we nog een kaart, maar die is vervangen door een twee uur durende Tom Tom-sessie, voor we onze vrouwen de weg laten vragen. Ik denk dan ook niet dat ik veel mannelijke lezers heb. Vrouwen des te meer en vrouwen lezen nu eenmaal. Ze lezen tijdschriften, flyers, zelfhulpboeken, bonnetjes, reclamefolders, posters, romannetjes, etiketten en instructiebijlagen. Ik schaam mij wel een beetje omdat ik dit schrijf en daarmee mijn mannelijkheid zo goed als compleet door de plee trek. Nee, één ding is duidelijk: ik ben geen echte man. Ik heb hydriaterende handzeep in mijn keuken en ik heb twee kussentjes op mijn bank die er niet bij zaten toen ik hem kocht (Ikea). Allemaal erg on-macho gedrag waar ik mij dan ook erg voor schaam.

Wat is een echte man? Een echte man repareert niet alleen, maar is in staat een complete auto te bouwen uit onderdelen en dingen die hij in de schuur vindt. Een echte man draagt alle boodschappen, altijd. Klaagt hier niet over. Een echte man weet dat de G-spot maar een mythe is, verzonnen door de Viva (het blad, niet de internationale organisatie voor de voetballerij). Een echte man laat zich bedienen, in de tijd dat hij niet op pad is om voor eten te zorgen of een uitkering aan te vragen. Een echte man koopt geen bloemen bij de benzinepomp op de verjaardag van zijn vrouw. Een echte man koopt geen bloemen. Een echte man huilt nooit, tenzij Gijpie weer een meesterlijke anekdote vertelt of Hans Kraaij jr. zich weer eens onsterfelijk voor lul zet en wij over de grond rollen van het lachen. Tevens is het toegestaan een traan weg te pinken bij het overlijden van een groot atleet of een groot acteur. Echte mannen kopen hun eigen kleding of gebruiken duc-tape om oude kleding te repareren. Ze laten in ieder geval hun vrouw niet een jas voor hen kopen. Negen van de tien keer als je een man ziet lopen over straat, de vijftig-jaar-zone overschrijdend, heeft hij een rooie jas aan. Binnenin staat C&A en zijn vrouw heeft hem gekocht. En ze kopen altijd een rooie jas! Voor ‘als ie afdwaalt op de markt… dan is ie makkelijker terug te vinden’. Veel echte mannen hebben niet eens een jas omdat ze geen kou ervaren. Ze zijn vaak zo opgefokt door alle koffie, nicotine, miljarden calorieën en al die “wijven” die ook aan het verkeer deelnemen, dat ze constant op een soort van kookpunt verkeren en het dus warm hebben. Dat is ook de reden dat er in de zomer zo enorm veel koud bier méér genuttigd wordt, om de boel te koelen. Bier is koelvloeistof voor de echte man. Elke echte man is als een kernreactor die voortdurend gekoeld moet worden (met veel bier).

Ik heb in mijn leven een aantal echte mannen gezien. Om te zeggen dat ik ze echt diep gesproken heb kan ik niet, want dat is iets waar de echte man zich niet aan waagt. Een diep gesprek. Een echte man kan duidelijk maken wat hij wil door eenvoudig de hele boodschap te verpakken in één of twee woorden en deze laten horen op een toon die iedereen direct snapt. In bepaalde situaties en vaak na een jarenlange omgang met dezelfde man, wordt met een enkele blik hetzelfde bereikt. Een van de natuurlijke processen in een mannenleven is dan ook dat hij steeds minder communiceert. Minder praten is minder inspanning is meer energie voor de echt belangrijke dingen. Shaggies draaien en de boel koel houden. Bovendien zijn alle mannen stille filosofen die, wanneer stil voor zich uit starend beter niet gestoord kunnen worden. Sommige vrouwen snappen dat, sommige niet. Sommige vrouwen zijn vrijgezel, sommige niet.

Een echte man kan alles. Mits die feministen van Ikea een keer een echte bouwtekening maken en geen verwijfde “Montage instructie”. Ikea – Inderdaad, Koop Ergens Anders. Een echte man bouwt zijn eigen kast. Hij loopt de eerste de beste bouwmarkt in, om vijf minuten later weer naar buiten te komen met een kar vol hout. Thuis gaat hij aan de slag en dezelfde middag nog staat er een kast. Geen multifunctioneel, in roze uitgevoerd opbergsysteem luisterend naar de naam Heukefleutäh. Maar een gewone oer degelijke (daar kijken we over honderd jaar nog steeds tegen aan) kast. Om spullen in te doen. Er zit geen verf op en als je hem dicht doet, horen ze dat twee straten verder ook. Dat is niet zomaar een kast. Dat is een mannenkast!

De echte man komt steeds meer in de verdrukking door alle regels en etiketten die uit het niets ineens de gewoonste zaak van de wereld lijken. Alles wat anders is, wordt afgestraft. Als je je mening geeft in een winkel of op je werk, moet je dat verpakken in een gesuikerde donut met slagroom en een servetje, anders eten mensen hem niet. Dan beweren ze dat je boos bent en niet voor reden vatbaar. En heb je bovendien een cursus nodig om weer in het gareel te lopen. Vroeger was werkoverleg niets meer dan de chef die zijn hoofd om de deur van het kleedhok stak en zijn boodschap overbracht. “Harry jij staat vandaag op het laadstation omdat Rinus ziek is.” Iets wat hij besloten had, omdat het niet anders kon. Dat was de taak van de chef. Tegenwoordig wordt er anderhalf uur ingelast om een heidesessie te houden. “En Sterre, hoe voel jij je vandaag over je werk? Vind je het vervelend om tijdelijk een andere positie te moeten bekleden binnen onze organisatie?” Voor dat soort gedrag hebben ze een woord uitgevonden. Dat woord is onzin.

Waar vrouwen door de tijd heen altijd vrouw zijn gebleven, hoe mannelijk en niet vrouwelijk ze soms ook zijn: het blijven altijd vrouwen die hun hoofd schuin houden als er een puppy of een kind voorbij loopt of als er een aanbieding is op rooie jassen. Vrouwen zijn steeds vrouwelijker geworden. Terwijl ze enorme winst hebben geboekt, ik noem alleen het stemrecht. Maar er zijn natuurlijk tal van dingen waarin ze continu scoren en vooruitgang boeken in hun sekse, de waardering en respectvolle behandeling daar van. Ze kunnen hun vrouwelijkheid accentueren en toch neemt iedereen ze serieus. Sterker nog, waarschijnlijk serieuzer. Daar kom je als man niet mee weg. Als jij als man je bovenste paar knoopjes los doet en je borsthaar laat zien aan de vrouwelijke agente, krijg je echt geen waarschuwing. Wat je als man ondertussen hoort te doen om een beetje respect te krijgen, is je gevoelige kant tonen en begripvol je hoofd schudden. Vooral niet met een oplossing aankomen, want dan luister je niet. Dan wil je het weer op jouw manier doen. Wat er in de plaats komt voor echte mannen is niet iets om trots op te zijn. Ik zeg Justin Bieber. Twee woorden, één naam en allebei zwaar fout. Er zijn geen echte mannen die Justin heten (op z’n Hollands uitspreken) en het geluid Bieber? Ik weet zelf niet eens wat dat is. Lars, Noah, Sem, Job en Milan – ze staan in de jongensnamen top twintig van vorig jaar en zijn allerminst mannelijk te noemen. Als je zo heet, verzin iets anders. Bijvoorbeeld Jan, Harry, Joe, Mick, Storm of Zeus.

Justin Bieber is een tweeslachtig modepopje waar niets mannelijks aan te ontdekken valt. “Mannen” van nu lopen zonder probleem rond met een klein handtasje en hebben van die zwarte dingen in hun oor waar je met gemak een paar vingers doorheen kan halen. Wel makkelijk als je ze aan wil pakken. Als ik het op één of andere inboorling in een reportage over donker Afrika zie, vind ik het smerig. Maar op een blanke La Place medewerker, die zijn haar naar voren kamt, wordt het al niet veel beter. Het fenomeen kruis op je knieën en onderbroek onder je oksels, is helaas nog steeds – inmiddels sinds de jaren negentig – niet uit het straatbeeld verdwenen. En dames… die slavenbroek is net zo erg dan al niet erger! Ik kijk liever naar een roze rollade (de Legging met overgewicht) dan daar naar… tel uit je winst. Ik ergerde mij altijd groen en geel wanneer ik ongewild geconfronteerd werd met een stratenmaker. Je weet wel, zo’n man die door zijn knieën gaat om wat op te rapen zonder dat ie een shirt in zijn broek heeft, daarmede jou direct zijn aars-decolleté showt. Maar geconfronteerd worden met iemands ondergoed is om de een of andere reden nog gestoorder. Niet dat ik graag naar de stratenmaker kijk, maar daarvan kan je nog denken, het kan hem letterlijk en figuurlijk geen reet schelen en dat is in ieder geval weer een heel erg mannelijke gedachte. En die zijn steeds zeldzamer.

De wijfies lopen over straat met hun Ipads, smartphones en tablets en gedragen zich alsof ze het “cool” opnieuw hebben uitgevonden. Hun kapsels zijn gestyled. Ze kunnen uren praten over allerlei zaken, als welke kleurtoevoeging er wordt toegevoegd aan bio-kleding die irriterend is voor je huid. Of hoe wij plofkippen beter moeten behandelen, want denk aan karma, jongens. Ze doen een opleiding tot pedagogisch medewerker, doen iets met mode, of zijn naar zichzelf op zoek op kosten van de gemeenschap. Weten wie er hot is en vinden dat geweldig. Luisteren naar geluid i.p.v. muziek en drinken latte machiatto’s. Ze weten wat vijftig tinten grijs zijn maar lezen het niet omdat het vrouw onvriendelijk is. Ze ruiken naar bloemen en hebben vaak een tatoeage die rondom hun bovenarm gaat. U dacht tribal, ik zeg correct.

Ik moet mijn uiterste best doen om een echte man te blijven want voor je het weet loop je in de feminstenval. Voor je het weet sta je in de rij bij de Action met een een stapel vers houdt bakjes of hé, de kerstversiering was in de aanbieding. Twee ballen voor de prijs van één. Terwijl ik dit schrijf staat er aardbeien aanmaak limonade naast me en eet ik een dropje. Totaal niet mannelijk en eigenlijk zou er op zijn minst bier moeten staat en zou er een zak chips moeten liggen. Zodat ik vervolgens met vette vingers mijn toetsenbord besmeur. Het is al erg genoeg dat ik tijd neem om schoon te maken en ik heb verdomme laatst de ramen gewassen. Ik ken mannen die niet eens weten wat dat is. Ramen wassen? Dat doet de regen toch? Hoe ik ook mijn best doe, voor mij is het waarschijnlijk al te laat om mijn mannelijkheid te redden. Ik rook niet meer en als ik al alcohol nuttig is het droge witte wijn  zonder ijs. Ik schrijf en kijk films met inhoud. De meerderheid van mijn lezers is zoals ik al eerder zei, vrouw. Ik ben kleurbewust en heb mijn eigen appartement ingericht. Ik doe mijn eigen was… Ik kook. Ik neem stof af voor ik stofzuig. Het is triest, heel triest… maar ik eet mijn Lidl zalm, gebakken in citroenolie. Mietje.

We zijn mannen en houden het ook uit met jullie kussentjes, potpourri bakjes met geur op het schijthuis. We zeggen niets over fleece-dekentjes, ziekenhuisseries, bloemen, halfvolle melk, light producten en spaarlampen. We zwijgen bij het horen van George Michael. We sjokken mee, winkel in, winkel uit, de stapel tasjes om onze armen steeds groter wordend. We gaan mee naar je ouders en knikken beleefd ja en amen wanneer jij vraagt: Leuk staat dit nieuwe truitje hè? Niet dat we het niet leuk vinden, maar ons brein kan die informatie gewoon niet verwerken. Er zitten geen borstzakken in om de shag te bewaren. Geen zijvakken voor als het koud is en met die kleur zou een bijziende Belgische wegwerker nog niet mee aankomen. Maar hé, als jij het leuk vind… Wie zijn wij dan?

We zijn mannen en blaffen als het moet. Als je ons reduceert tot een verwijfd, feministisch, begrijpend hoopje hormonen in spee, moet je niet raar staan te kijken wanneer wij een mening gaan hebben over jouw schoenen en kleding. Hetgeen jij zojuist gekookt hebt of dat wij ineens ook willen meebeslissen welk vakantiehuisje we huren. Dat wij ineens weten waar de aanbiedingen het best zijn en welk wasmiddel beter is voor jouw toch al snel geïrriteerde huid. Moet je niet vreemd opkijken wanneer wij ineens ook vinden dat Bing eens een keer normaal moet doen en dat Jef een luie vrouw-onvriendelijke lul is. Dat Rick een keer normaal doet met die nep schouders (Erg indrukwekkend…lolbroek) en hem er uit tieft!

We zijn mannen en willen ons leven wagen terwijl wij de barbecue aansteken en allerlei apparaten gebruiken, waarbij we het risico lopen vingers en ledematen te verliezen om jouw huis functioneel te maken. Wij maken de spinnen dood met onze blote handen. We ontstoppen doucheputjes en gooien de haren weg zonder een spier te vertrekken. We snurken, boeren, laten scheten, kijken voetbal en als we ons hoogtepunt hebben bereikt draaien we om en vallen in slaap. Als je al een gesprek aan zou willen knopen met een echte man zou ik dat vooral niet doen op het moment dat hij zich helemaal in het zweet heeft gewerkt voor je en dat niet kan compenseren met een sportwedstrijd of een uurtje in de tuin met vrienden en bier. Of alleen bier. Nee, in plaats daarvan ligt hij naast je op het bloemetjesdekbed met de extra kussens, ruikend naar Jasmijn en andere inheemse bloemenmeuk. Dat is geen plek voor een man om in slaap te vallen, als dat dan toch lukt… krop je gesprek en haatgevoelens dan op en bewaar het voor het ontbijt. Een echte man heeft niets liever dan wakker worden met een vrouw die hem doodzwijgt  (als je het dan over win-win hebt).

Echte mannen, blijven echte mannen. Ook al kunnen wij het in deze tijd, met een heleboel man-onvriendelijke wetten, regels en ideeën, maar net volhouden. (Mocht u inmiddels medelijden hebben na het lezen van zoveel leed, zet een sportzender op, geef hem een biertje en laat hem met rust. Hij heeft uw steun meer dan ooit nodig. Namens alle mannen van Nederland alvast bedankt, want we zijn een uitstervend ras).

De meesten van ons willen het allemaal maar snel vergeten en het er absoluut niet over hebben. Zeker niet nu we ouder worden. Maar hoe we ook ons best doen er niet aan te denken en die gedachten verpakken in een heel klein doosje, verbannend naar de verste uithoeken van ons brein, ben ik graag degene die u er nog even aan herinnert. U gaat namelijk hartstikke dood en ik zal het u alvast verklappen, het word een hartstilstand.

Daar gaat de zeepbel. Dood komt sneller dan een Fyra. Sneller dan een kredietcrisis en zeer zeker sneller dan een Elfstedentocht. Dus ik denk dan bij mijn eiguhhhh… als er tijdens het leven dingen zijn die het dragelijk maken. Dingen die echt heel mooi zijn te ervaren…ik denk aan bijvoorbeeld Tony Chocolonely. Dan moet er toch ook aan de andere kant toch op zijn minst ook iets zijn wat het de moeite waard maakt, niet waar? Aangezien je veel langer dood dan levend bent… Kortom, niets om je zorgen over te maken. Niets om voor naar een kerk te rennen en te doen alsof. Niets om ineens voor nageslacht te gaan zorgen omdat je bang bent dat je uitsterft. (Gaat hoe dan ook gebeuren).

Ik vertel dit omdat ik mijn burgerplicht dan wel gezond verstand moest laten spreken. Ik krijg namelijk elk jaar in december een acceptgiro op de mat om geld te storten voor het geval ik onverhoopt besluit het levende voor het niet zo levende te verruilen. Tenminste wanneer het lot dat besluit, want ik geloof niet dat zelfdoding daar ook onder valt. Zou ik de polis op na moeten slaan. Anyhow, de polis is mijn favoriete betaling omdat hij slechts 21 euro per jaar is. Hoewel ik het al een tijdje wist, werd het mij gisteren aan de telefoon duidelijk gemaakt door de (behoorlijk sjacherijnige) dame aan de andere kant, dat ik met een verzekerd bedrag van 2 ruggen echt niet moet rekenen op koffie en cake…een ruimte, waar het niet in te nuttigen, een kist, een vuur of iets anders gerelateerd aan een begrafenis. Eigenlijk betaal ik nu dus voor niks, omdat de kosten om mijn uitvaart (klinkt alsof je op reis gaat, humor) te regelen anno nu de pan uit zijn gestegen. Persoonlijk graaf ik voor 200 euro wel even een kuil. Kombineer dat met 1 litertje Diesel, wat doet dat tegenwoordig, één vijftig? Je zou denken dat je klaar bent voor € 201,50… Bakkie leut dr bij, plakkie cake. Twee tien, hebben we het nergens meer over. Tegenwoordig kost je dat vier en halve rug.

Ik heb iedereen in mijn naaste omgeving inmiddels al verteld dat als ze hun uitvaart niet goed geregeld hebben ik daar, omdat ik toevallig wel leef, niet voor ga opdraaien. Zodra je dood bent delete ik je van mijn facebook pagina en ik hul mij in totale ontkenning, kgb-style. De overledene krijg je niet meer terug, hoeveel geld je er ook instopt. Of hoeveel geld ze je doen laten geloven, dat je er in stopt. Ja maar u wil toch dat uw dierbare een aangename uitvaart heeft? Wie is daar bij gebaat? Degene die dood is? Nee. Jij en ik die nog in leven zijn. Ik weet zeker dat we dit goedkoper en leuker kunnen doen. Je gaat voor je plezier toch niet in een aula naar een kist zitten staren terwijl ‘Waarheen, waarvoor’ wordt gespeeld of een of ander kut nummer waardoor je make-up net niet doorloopt. Volgens mij kan je dan beter een enorme Barbeque organiseren die 24 uur doorgaat en omslaat in een sexy feestje. Dat is pas afscheid nemen. En twee vliegen in een klap als je het mij vraagt… De saté was erg lekker ja… (nee niet kannibalisme, ik bedoelde alleen het vuur). Maar er mag best chianti zijn, uitgeserveerd door Sir Anthony Hopkins.

Tja uiteindelijk betekent het dat ik nu mijn polis moet gaan verhogen. Van die 21 euro per jaar naar 9 euro per maand. Per maand! Wil ik tenminste voor zes en een halve rug verzekerd zijn van een boerencake en Douwe Egberts. Zo wordt de meest favo rekening de meest gehate. Elke maand een tientje afstaan omdat je de pijp uitgaat… Vind ik toch wel even slikken in deze tijd. Even dacht ik nog dat ik mijn lichaam aan de wetenschap wilde schenken, maar een vriendin en doktersassistente vertelde mij dat ze er daar ook niet meer op zitten te wachten. Niet omdat het mijn lichaam is, waar ik mij nog iets bij kon voorstellen, maar omdat meer mensen in deze tijd dat idee hadden. Tja dan worden de opties toch wat dun en moet je op zoek naar alternatieven. Zelf maar iets verzinnen. Dus eerst dacht ik nog, leg mij gewoon op het Stratums eind langs de kant, zodat men zijn agressie de vrije loop kan laten na het stappen. Ik ben toch al dood dus volgens mij is dat een win-win. Ik heb ook nog even gegoogled of er niet een vereniging was voor necrofielen maar dat taboe is nog te groot geloof ik. Maar mocht het daar ooit uitkomen houd ik mij koud aanbevolen.

Op zoek naar een Jerrycan.

Kots misselijk word ik wanneer ik de reacties lees van prominente Nederlandse politici als Pechtold, Samsom en Rutte, op de speech van Cameron. Ik zeg het niet snel, maar iemand door het slijk halen en betichten van chantage wat onze PvdA “topman” zo makkelijk doet terwijl hij zelf niet eens weet waar deze boot naar toe gaat, is beneden alle peil. Dan betichten ze Wilders van populistisch gedrag. (Doet ie anders nooit) Maar ze doen er zelf het hardst aan mee. De Europese Titanic waar wij met z’n allen in zitten is alleen maar goed voor bepaalde vieze jongens. De jongens in Brussel die de Europese belastingbetaler zijn poten bijna af draaien. Mensen net genoeg afnemen dat ze nog rustig blijven. Persoonlijk kan ik niet wachten tot ze die hand eens flink overspelen, want dat spelletje kennen we nu wel. (Overigens, de speech dringt aan op een referendum onder de Engelse bevolking. In or Out the E.U. (ten dele). Redelijk heldere taal. Maar dat wil hij pas in 2017 regelen, nadat hij in 2015 herkozen moet worden. Als hij niet wordt herkozen, is er van een referendum natuurlijk ook geen sprake).

De PvdA ziet meer in een bemiddelende rol zoals Nederland die aanneemt…en daar ben ik trots op. Aldus Samsom. Weet je wat dat inhoudt?! Bemiddeling? Je luistert naar de een, je luistert naar de ander en gaat dan staan achter diegene met de meeste centen en de grootste bek. Daar is hij trots op. Nou IK schaam mij de ogen uit mijn kop voor zulke non-uitspraken. En dan kijken ze vreemd op als ik zeg dat ik niet stem. Je bent toch in je hoofd genomen als je op zoiets je stempel wilt zetten. Dat is geen politiek voeren, dat is beleefd glimlachen terwijl je aanschuift als een kneus bij het ontbijt met George Bush. Tja mensen, dat is Nederland. Financiële tunnelvisie als utopie (een onmogelijke werkelijkheid) en te groot denken. Heel veel lullen, maar niet doen. Hier is 2013 en u moet uw kaart daar bij de lezer houden en inchecken.

Terwijl Amerika zijn schuldenplafond weer omhoog schuift en dit verder niemands hoofd zal doen omdraaien,  moeten wij met z’n allen goed beseffen dat Europa en Europese bedrijven heel erg afhankelijk zijn van die dollar. Onze belegingen zijn verweven met de good old USA. En zo ook de euro. Ik hoor steeds meer bizarre geluiden over goud terug halen en de dollar. Ik snap hier werkelijk geen ruk van, want Nixon heeft in 1971 de dollar al losgekoppeld van de goud voorraad om maar zoveel mogelijk dollars te kunnen lenen en in de oorlogsmachine, (herinnert u zich Vietnam nog?) te stoppen. De Fed is een private bank en heeft niets met de overheid te maken. De enige baat van de Fed is meer schuld te creeren. En voor wie zich dit  sprookje bekend in de oren klinkt mag even in eigen achtertuin kijken naar de Centrale Europese Bank, die naar hetzelfde model geschapen is en oh, das raar… precies dezelfde positie heeft. De CEB mag namelijk ook gewoon euro’s bijdrukken zonder dat er ook maar een klompje goud tegenover staat. Gebakken lucht noemen we dat. Ondertussen zullen de burgers wel even wat extra inleveren om te voorkomen dat  het verschil echt merkbaar wordt. Daar is namelijk het hele financiële stelsel naar toe gegaan in honderd jaar en daar plukken ze nu in Griekeland, Spanje, Portugal…ach daar plukken we allemaal de bittere vruchten van… Behalve die gasten met de aftrekposten, de bedrijfswagens, de vliegreisjes, de bijeenkomsten in Brussel en de hele dikke kotspakken die tot in lengte van dagen door hun politieke ervaring verzekerd zijn van baantjes en grappige posities. Degene die overigens denkt dat ik maar wat roep, en zou het allemaal werkelijk zo werken? nodig ik van harte uit om op zoek te gaan. Heb ik ook gedaan. Ik hoef u niet te vertellen dat de meest simpele dingen niet worden geleerd in de universitaire economische opleidingen.

Ze denken dat de burgers liggen te pitten, nou ik niet. Ik mag hopen (en min of meer mijn laatste hoop) dat Engeland zo snel mogelijk uit Europa stapt en een voorbeeld stelt. Voor en na de twee wereldoorlogen hebben de burgers de Europese landen opgebouwd. De burgers! En hoe bekent het ook klinkt, er is een klein groepje mensen dat het nu verpest. Ik hoop niet dat er nu ook maar iemand aan democratie denkt en oppert: je hebt toch stemrecht… Die domme dooddoener verdient een wasbeurt met water en zeep, een loopje op de plank. Want dit heeft niets maar dan ook niets met politiek te maken, maar met geld. Keiharde munten en sluwe mannen die zich aan de geur van geld hebben vergrepen. Ik mag wederom hopen dat de politiek ons zal redden en dat er wijze mensen gekozen worden die zich belangeloos in willen zetten om ons te redden uit de handen van totaal onkundige slappe lullen die het allemaal als een leuk spel zien. “Politiek voeren” Ondertussen knijpen ze met allerlei maatregelen jou en mijn strot dicht omwille van Europa. En niemand doet ook maar het minste. Ik wil graag een kantoortje op het Binnenhof, als ze mijn reiskosten en vreten betalen hoor je mij niet. Misschien kan ik als eenmans denktank nog met wat boeiende ideeën komen.

Dit is mijn geluid en ik ben het zat. Ik was het al zat toen ik de euro door mijn strot geduwd zag worden door Gerrit Zalm met z’n onbetrouwbare kop (waar ik mij de gehele periode dat hij daar zat, aan geërgerd heb). Iedereen wist het. Maar nee hoor, de euro maakt het niet duurder. We keken er allemaal naar en zagen allemaal dat ie zo erg uit z’n nek lulde dat het gewoon een Gervais-achtige schaamte opriep, bij mij dan. Je onderbewuste stuurt namelijk signalen wanneer er dingen niet kloppen. Die meter slaat bij mij negen van de tien keer in het rood als er een politicus in beeld is. Maar goed, niemand deed echt veel (zoals gewoonlijk) en degene die wel wat riep werd afgemaakt als eurosceptisch danwel te negatief.

Langzaam aan gingen steeds meer mensen erkennen dat het wel te duur was. En nog steeds zijn er mensen die denken dat Europa het goed doet. Dat het verstandig is om er in te blijven. Dat…dat zijn de bang gemaakte, onwetende burgers uit onze samenleving. Mensen waarmee je nog geen supermarktoorlog wint. Mensen die bang en angstig gemaakt worden door politiek en afzondering. Daar hebben ze een mooi woord voor uitgevonden: laf. Ik hoop dat ze zich realiseren dat Nederland eens een groot land was. Eens…ver weg en lang geleden. Ik geloof niet in de peilingen die zo af en toe in het nieuws opdoemen, dat een kleine meerderheid in europa wil blijven. Peilingen zijn zinloos en alleen gemaakt om mensen te proberen een kant op te laten hellen. De publieke opinie. Mensen worden bang gehouden met dat het te duur is om uit de EU te stappen. Dat het te duur is om de gulden terug te brengen. Te duur, te duur en nog eens te duur. Zie je wat hier gebeurt? Pro-europese propaganda. Het zal niet gratis zijn om de rommel op te ruimen. Maar dat hebben we eerder gedaan en beter. Bovendien wil ik graag betalen als ik weet dat wij daarmee Nederland opbouwen en terug brengen. Maar ik wil niet betalen aan de grote Europese graai en zaai cultuur die er op dit moment is. Geld sijpelt namelijk weg op allerlei plekken die wij met onze gesloten ogen niet meer kunnen vinden. Onze politieke vertegenwoordiging heeft zich in de val laten lopen. Het is tijd om op te staan en de brug Europa ver achter ons te verbranden.

Kijk maar uit Mark, Diederik en Jeroen…straks verlies je je trippel A status nog. (Vraag mij af of dat ook boven de ingang van de voedselbanken hangt: Asociaal Angstig en Armoedig). Ik zou maar vast gaan duimzuigen voor een paar mooie sprookjes want ik hoop dat deze wanstaltige vertoning die zich regeerakkoord noemt snel ter ziele is. Dan mogen jullie de kiezer weer misleiden en in de maling nemen bij de eerst volgende walk of shame naar het “stem”lokaal.

En nou ga ik thee zetten. Engelse thee!