Old Harry's

Deel 16

Vorige week konden we lezen hoe Muze zichzelf had ontdekt op een foto uit de tweede wereldoorlog en hoe ze dat even moest melden tijdens Harry’s afspraakje met de beeldschone Anna. Chiver, de kat van Anna, had al zo’n vermoedde dat er meer gasten waren als alleen die vreemde man. Een man waar haar zus zich blijkbaar erg veel zorgen om maakte. Zoveel zelfs dat ze een niet geleend boek kwam terugbrengen om persoonlijk poolshoogte te nemen. 

Harry voelde haar lippen tegen de zijne en het was alsof hij een adrenaline stoot kreeg. Hun ogen waren gesloten en hij voelde hoe ze zich tegen hem aan trok. Haar handen over zijn rug. Hij voelde hoe haar lippen tijdens de zoen veranderde in een warme glimlach. Ze opende hun ogen en keken naar elkaar, zwijgend en intens. “Je maakt me blij.” Fluisterde Anna.

Harry zat onderuit op de bank en Anna lag op haar rug met Chiver spinnend op haar buik. Haar hoofd tegen zijn been aan. Harry speelde met haar zwarte haren. Anna had een cd-tje opgezet van the walkmen. Hij wilde haar vertellen over Muze maar kon nog steeds niet inschatten of het wel een goed moment was. Het is niet niks om te vertellen dat je met een geest opgescheept zit. Hoe achterlijk klinkt dat? Aan de andere kant als haar zus ze ook zag was de drempel misschien lager. Meer aannemelijk misschien? Zou Anna hem ooit geloven? Hij geloofde het zelf nog maar net. Misschien een idee om Muze maar gewoon heel snel op weg te helpen zodat hij het er niet over hoefde te hebben? “Ik hoop dat ze een beetje opschiet…”Zei Anna. “Ik wil Casablanca zien…” Harry lachte. “Ik zit hier prima. Casablanca of geen Casablanca.” “Ach ja… Dat is waar. We kunnen hem ook eventueel bewaren voor…” “Morgen?” Vulde Harry aan. “Ja waarom niet?” Ze keken elkaar aan en Anna draaide zich naar hem toe en kroop iets omhoog. Chiver die niet veel zin had zich te verplaatsen liet zich omrollen op zijn rug en gleed tussen haar benen. Anna streelde met haar vrije rechterhand zijn gezicht en haar en drukte opnieuw haar lippen op de zijne. Harry wreef over haar onderrug en been. De zoen duurde helaas niet zo lang als ze beide gewild hadden. De deurbel gooide roet in het eten. Anna’s  gezicht was vlakbij het zijne en ze keken elkaar beneveld aan. Anna slikte en lachte. “Is het goed als we dit straks voortzetten?” “Ik hoopte al dat je dat zou zeggen.” “Ja als het niet goed is en we moeten het nu voortzetten, laten we d’r gewoon een half uurtje staan hoor…” Harry moest lachen. “Volgens mij gaat ze dan helemaal rare dingen denken. Denk je niet?” “Ja…dat is een goed punt.” Gaf Anna toe. “Dan ga ik maar even opendoen hè…” Harry gaf haar vlug een kus. Anna stond op en Harry zette zich wat rechter op de bank. Chiver sprong op schoot en staarde hem aan. “Haai poes.” Zei Harry terwijl hij over de rug van de kat streek. De kat spinde diep en liet zich onderuitzakken op Harry’s schoot. Hij hoorde hoe Anna de deur open deed want in de verte klonk dezelfde zoemer die hij had gehoord bij het betreden van de hal. Het leek een eeuwigheid geleden in deze golf van opwinding. Harry voelde zich geladen met positieve energie  en hij wist één ding zeker. Anna wilde hij nooit meer laten gaan. Hij wilde alleen maar meer van haar. Ze was zo zacht en mooi. Zo lief en met hoog knuffelgehalte en… Hij dacht na maar kon alleen maar aan die zoen denken. Wat voelde het goed haar dicht tegen zich aan te hebben. Muze sloop weer in zijn gedachten. Hij zag haar in de spiegel starend eerder op de avond in het toilet. Ze moet zich erg eenzaam hebben gevoeld al die jaren,  ronddolend… Hij wilde er niet aan denken en genieten van deze tijd. Hier met Anna maar het was alsof hij het zichzelf niet helemaal gunde. Niet voor hij Muze geholpen had. Wat als hij Muze niet kon helpen?

“Hoi.” Harry schrok op uit zijn gedachten en keek op naar Julia wat hem nog meer deed schrikken. Hij herpakte zichzelf snel. Julia was een goth. Compleet in het zwart met veel witte poeder en witte lenzen in haar ogen. “Type meisje wat je niet in het donker wil tegenkomen.” Dacht Harry. Hij stond snel op en Chiver daarbij op de grond springend. Hij gaf haar een hand en ze keek hem doordringend aan. “Hoi ik ben Harry.” “Julia.” “Wil je wat drinken Jules?” Vroeg Anna uit de keuken. “Lekker, wijn.” Zei ze zonder haar blik van Harry te houden of te knipperen met haar ogen. Harry ging weer zitten op de bank en Julia ging zijwaarts naast hem zitten met haar gezicht naar hem toe en haar arm op de rugleuning. Anna kwam binnen met de fles en een glas gevuld voor Julia. “Dank.” “Jij nog?” Vroeg ze aan Harry. “Ja lekker.” Hij pakte zijn glas op van naast de bank en liet Anna hem opnieuw vol schenken. Anna keek naar Julia alsof ze wilde zeggen, daar zat ik trut. Maar ze schonk een glas in voor zichzelf en pakte een stoel van de eettafel er bij.

“Dus jij bent Harry?” Vroeg Julia. “Ik ben Harry en jij bent Julia?” “Ik ben Julia…” “En ik ben Anna.” Kwam Anna tussen beide. “Heb je mamma’s gordijnen nog opgehangen vandaag?” “Ja. Jammer dat je er niet was. Ik dacht dat we daar zouden lunchen.” Julia nam een slok wijn. “Ik had een afspraak.” “Een afspraak?” Vroeg Anna ongelovig. “Met Dirk.” “Met neef Dirk? Die engerd?” Vroeg Anna verbaast. “Ja, met neef Dirk, de engerd.” “Je moet er mee stoppen. Het is een obsessie geworden voor je. En blijf weg bij die Dirk. Daar kan geen goeds uit komen.” Harry keek leeg in zijn volle glas. Hij begreep net zo veel van het gesprek als de volgende gast en vond het niet zijn plek er naar te vragen. Anna Maakte zich duidelijk zorgen over haar zus. “Zullen we er over ophouden An?” Stelde Julia voor. “Ja…” Anna nam een slok en schudde afkeurend haar hoofd. “Dus…” Begon Harry. “Heb je werk ook?” “Ik werk bij een bloemist omdat bloemen houden van mensen…weet je?”

Tot zover dit voorlopig laatste deel 16 van De Muze die zo goed begon, zonder Muze maar met gezoen. Die abrupt tot een einde kwam zonder bloemen maar met Julia die gezellig aanschoof op de bank. Zal Harry de romantiek eindelijk kunnen voortzetten met Casablanca, zonder Muze, Julia of Dirk de engerd…wie dat ook moge zijn. De Muze is terug op 6 juni.