Old Harry's

Er werd aangebeld en ik kwam, zij het met zeer veel moeite, overeind. Een stuk keukenrol kleefde aan m’n gezicht en terwijl ik opstond tikte ik een lege fles wijn om die weer op een ander viel. Ik deed de deur open en keek recht in de smoel van die magere… Wendy! Nee! Rot op! Met een harde klap sloeg ik de deur dicht… Ineens stond ik in de keuken en de deur was die van de koelkast. Hmm…vreemd. Ik had weer een vreet-A-morgana gehad geloof ik. Die krijg je als je teveel calorieën binnen krijgt.

Ik ben te dik en het is erger dan ooit. Ik moet er echt wat aan doen nu. Dit zijn die momenten, die heb ik trouwens al een hele tijd, die momenten dat je echt moet stoppen.  Toch eet je door omdat je jezelf voor de gek houd dat het niet meer uitmaakt. De enige beweging die je nog hebt is van de voordeur naar de supermarkt. Als een Egyptenaar bouwend aan zijn piramide van voedsel en teringzooi, want hoe anders omschrijf je in godsnaam vier Voorjaarsdonuts? Het zijn gewoon donuts met een extra dikke laag smeltend nee, zwetend glazuur met groen, geel, oranje, blauwe sprinkels. Het zijn echt kut dingen want je bent de winkel nog niet uit of het glazuur zweet van je donut af. Calorieën vermenigvuldigen zich. Je schaamt je ervoor om ze te kopen. Je stopt ze onder iets met minder calorieën. Een bak Ben & Jerry’s voorjaars-ijs…

Het kan en moet echt anders. Je zou bij de supermarkt aan de kassa op een weegplateau moeten staan. Gekoppeld aan de barcode, het aantal calorieën  Ga je over je dag, week of maand limiet, jammer geen boodschappen. “Sorry meneer u heeft te veel calorieën  Wat zullen we d’r af halen? De donuts? Heeft u niet echt nodig hè…” Het is echt niet moeilijk te realiseren, willen we een gezondere maatschappij, maar helaas… Zoals gewoonlijk moet je het allemaal zelf oplossen. Wij zijn vrijwillige plofmensen. Juist ja. We zitten voor de buis of liggen in bed en stoppen onszelf zo vol met troep dat we niet meer kunnen. En dan…dan komt die dag dat ze je slaapkamer muur uitbreken en je met tien brandweermannen op een hoogwerker laden. Vervolgens voeren ze je geglazuurde reet af naar het ziekenhuis. We lachten vroeger allemaal wel om Monthy Python’s Mr. Creosote die zichzelf met zijn its just a tiny little mint, eetgedrag opblies. Maar dit soort lopende voedsel verwerkers kom je steeds vaker tegen. Meestal hun dikke reet in een scootmobiel geperst. Van die stoelen met een stuur ervoor. “Ja maar ik ben invalide want ik heb zo’n last van mijn rug.” Nee, driehonderd kilo overgewicht, daar heb je last van.

Op de meeste verpakkingen staat allerlei informatie waaronder de GDA Guideline daily amount, de aanbevolen dagelijkse richtlijn. Wie leest de verpakking nog behalve ik? En waarom word ik daar steeds depressiever van? Vrouwen mogen ongeveer 2000 calorieën per dag binnen krijgen en mannen 2500. Dat vind ik dus ongelofelijk  Mijn verbranding is nul  en alles boven 1000 blijft waar het zit en komt er niet meer af. Ik schrijf, mijn vingers zijn niet eens dun terwijl die het meest bewegen van mijn hele lichaam, op mijn kaken na. “Ja maar dan eet je uit onvrede… Je bent een weg-eter! Je bent niet gelukkig.” “Nee ik ben gewoon een plof-eter.” Een ex roker zonder richting met desinteresse. Er is totaal geen drive om ook maar een halve stap in een richting te doen, als daar geen donuts liggen. Volgens mij spelen ze ook met die cijfers. Dat ze er op gegeven ogenblik achter komen dat er op de verpakking staat dat een vrouw er 2500 mag en een man 3000. Dan ga je meer eten en dus meer kopen. En de supermarkten beweren dan dat het de evolutie is…of een virus.

Ik zit op de bank en ik kijk naar de tv. Het kan mij niet eens meer schelen wie er dun is of dik. Dunne mensen hebben net zo’n kut leven als dikke, misschien nog wel erger omdat ze de hele tijd bezig zijn de juiste hoeveelheid binnen te krijgen. Ik voel me niet extra schuldig meer als ik die hele Tony Chocolonely in een keer naar binnen schuif, dik ben ik toch al en het is nu nog maar een druppel-op-een-gloeiende-plaat idee. Zelfs toen ik dun was had ik niet het idee dat ik dat was. En nu? Er moet actie ondernomen worden anders gaat het echt fout. Ik ben gestopt met roken maar niet om aan vraatzucht ten onder te gaan. Ik rookte 5 euro nog wat per dag weg en je zou denken dat je dan geld overhoud. Dat is een bak B&J’s en dat is het toetje! Oke dan hebben we nog de pré-ontbijt snack, het ontbijt, lunch en diner. De gewone snacks, de tussendoortjes en iets lekkers voor bij de koffie, thee, limonade en de wijn. Nee ik hou bakken met geld over… Niemand rookt godverdomme dertig euro per dag jah!

Er moet drastisch gehandeld worden en er zal nee moeten worden gezegd. Dan heb je van die mensen die zeggen: Ja maar je kan er toch eentje nemen, dat kan echt geen kwaad. Die mensen hebben echt geen idee, waar ze het over hebben. Die snappen niet dat sommige mensen, IK! Verslaafd zijn aan het naar binnen pompen van zo veel mogelijk calorieën en af moeten kicken. Je zegt tegen een junk toch ook niet: Joh het is maar één pilletje, shotje whatever? Nou waarom dan wel tegen mij!? Het voelt en is net zo erg. Ik doe het niet om dezelfde reden als toen ik achttien was, Jezus was het maar zo’n feest. Dan had je nog een drive. Je wist van oké  jij wil meisje? Dan afvallen jij moet… Dat is eigenlijk niet eens een keus. Want wie zegt er op die leeftijd nou nee tegen de katachtige? Precies bij die ene procent hoorde ik duidelijk niet. En het lijkt misschien plat of te simpel, maar het is gewoon zo. Het is een oerdrift, waar doen we moeilijk over? Zo werkt afvallen bij dikkerds op die leeftijd.

Nu ben ik bijna veertig. (Mwah) Heb een lichaam wat net zo flexibel is als Ollie, van de reclame. (We delen ongeveer dezelfde omvang). Nee, ik moet afvallen uit gezondheidsoogpunt. Het is afvallen of veel erger. Weet je, ik verdien het om elke calorie te tellen voor hij in mijn corpulente lijf verdwijnd, voor de rest van mijn leven. Ik schaam mij voor de manier ik met mijn BMI ben omgegaan en het is een wonder dat ik niet allang ten prooi ben gevallen aan veel erger zoals het uitvallen van organen, zuurstofflessen en weet ik wat al niet meer. Ik heb nachtmerries waarin Wendy van Dijk in string dansend aan een paal in mijn slaapkamer mij gratis haar lichaam aanbied als ik het maar gewoon kom halen. Alleen is het mij na 864 nachtmerries nog niet gelukt om, om te rollen.

Vroeger had je alleen kerst waar je je zorgen om hoefde te maken. Al vrij snel kwam daar Sinterklaas bij want de supermarkten zagen hun kans schoon. Maar nu hebben we nieuwjaar, Pasen  het begin van de lente, de zomer barbecue’s die naadloos overgaan in allerlei herfstachtig troostvoer omdat het weer zo slecht is. En dan mag je alweer chocolade banketstaven naar binnen schuiven. Klop klop hier is kerstmis.

Ik kap er mee… Ik kap er mee… Ik kan het niet meer aan. Ik weet nog niet hoe maar ik moet in deze shitzooi een balans vinden en ik denk dat het een aardig begin is om alles waar ijs achterstaat of wat komt in een groene fles met een kurk, te bannen. De maat is niet vol, de maat obesitas-extremos. Er is een crisis maar calorieën geven ze gratis weg lijkt het wel. Troostvoer, dat is alles wat dat is. Troostvoer. Ik ga mij nu maar storten op een stuk troostfruit… Je moet toch wat.

Ik heb nu dromen waarin ik wakker word omdat er kettingzagen door de muur komen en de hoogwerker buiten al klaar staat… Friturend in mijn zweet word ik wakker. Knip mijn nachtlampje aan en staar in de ogen van Wendy, die mij vlug met de tanden op elkaar grommend als een tijger (Familie van de katachtigen) wil bespringen. Alleen word ik altijd wakker op dat moment…

U begrijpt een verhaal met zoveel calorieën is hier en daar ietwat aangedikt. Als u dit leest is mijn huis gereinigd van plof-eten. Mocht u mij de komende tijd kwijlend en smekend bij u voordeur aantreffen, negeer mij en de tienduizend smoezen die ik in mijn kielzog meebreng. Ik ben gezond en heb afkickverschijnselen. Sorry en bedankt.

Het is goede vrijdag en dat betekend dat het weer tijd is voor… Het grote Walking dead weekend. Nu niet allemaal tegelijk denken dat er een of andere special op tv is. Neen ik heb het over het orginele Walking dead weekend hoe het in het jaar 26 of 36 ergens in die buurt, moet zijn geweest en waardoor we nu nog elk jaar Walking dead vieren. Wil je weten hoe en waarom we paaseieren eten en wat de paashaas daar mee te maken heeft? Lees dan verder…Old Harry legt uit…

Er was namelijk ooit een gast die het eerst besmet raakte  met het Solanum virus. Maar dat wist eigenlijk niemand. Die gast was Jezus… Jezus had een beste vriend genaamd Judas. Die was er van overtuigd dat het niet goed zat met Jezus. Hij vond dat Jezus zich teveel met dooie dingen bezig hield. Hij verdacht hem zelfs van necrofilie. Vaak als Judas op Jezus zijn muur keek om te zien wat hij nu weer geplaatst had, schrok hij toch wel. Judas was het zat en dacht als ik Jezus nou eens aangeef bij de lokale, sterke arm der wet, zijn we in een keer van al dat gezeik over dood af. Judas vervoegde zich naar het politiebureau en vertelde (Iets wat aangedikt) zijn verhaal. Het was in die tijd streng verboden om over dood te praten. Men was er namelijk van overtuigd dat als je er maar niet over sprak, alles koek en ei was. Net als nu met het in stand houden van Europa en de euro.

De agenten zagen direct aanleiding om op de kameel te springen en over te gaan tot aanhouding. Jezus bekende, nog voor hij de handboeien om had, maker van het Solanum virus te zijn. Iets wat niemand, ook Judas niet wist. Het Solanum virus zorgt ervoor dat je op staat uit de dood als een zombie. Jezus dacht dat het daarom ging. Ze zeiden: nou goed dan heb je niets te vrezen dus kunnen we je net zo goed direct kruisigen niet waar? Het is toen dat Jezus de memorabele woorden sprak: Ja joh, wat ken mij dat schelen? Kut wout!

Zo gezegd, zo gedaan en Jezus hing binnen no-time aan dat kruis. Judas mompelde nog iets van waar is dat kruisje, hier is dat kruisje. Compleet volgens verwachting stierf Jezus binnen niet afzienbare tijd. Aan het kruis sterven duurde meestal vrij lang maar Jezus was niet veel gewend en zodoende was het dus vrij snel gedaan met hem. De wouten stonden er bij en keken er naar. Na een uur gewacht te hebben en diverse malen met een stok in Jezus zijn buik te hebben gepord vonden ze het wel welletjes. Er was ook niets meer te eten en de winkels gingen dicht.

“Nou hij doet nog niet echt heel veel voor een zombie he…” Mopperde een van de agenten. Ze gaven opdracht om de wannabe zombie van het kruis te halen en te laten begraven. Jozef kreeg een schep en was daarmee de gelukkige. En het zijn dan de woorden van Jozef die de goeie vrijdag doen markeren waardoor wij die nu kennen als goeie vrijdag. Namelijk: Het wordt een goeie vrijdag stond er in mijn horoscoop…nah…bedankt, kut wout.

Jozef liet zich echter niet voor een gat vangen. “Ik ga een beetje een gat graven voor die wouten. Ben godverdomme geen Egyptenaar ” Hij wist nog een grot en hij dacht, ik flikker hem gewoon daar in en zand er over. Geen haan die er naar kraait. Zo gezegd zo gedaan. Hij pleurde Jezus in een grot, gooide een paar stenen voor de ingang en nog geen uur later zat ie straal bezopen in de herberg. Een grandcafe wat toen de shit was. Er heerste alleen nogal een graf stemming omdat iedereen het toch wel klote vond dat ze nu juist Jezus hadden gekruisigd. Jezus was op een of andere manier altijd de gangmaker en gaf altijd rondjes weg. Had altijd een verse kameel buiten staan met glimmend zadel. En eerlijk is eerlijk, als je geestverruimende middelen nodig had, Jezus was de gast die het had. Hij had zelfs een groep gevormd met de plaatselijke hang jeugd en ze noemde zich de discipelen. Hoe cool is dat?

Judas was nergens te bekennen en Jozef bestelde nog maar een bier. De lokale paaldansvereniging onder leiding van ene Maria vond dat ze dit hele gebeuren niet onopgemerkt voorbij konden laten gaan. Ze vroegen aan Jozef waar ie Jezus begraven had zodat ze bloemen konden leggen en zo een laatste eer konden bewijzen. Ze wilde in eerste instantie nog een paaldans act opvoeren bij het graf, maar omdat ie ook gekruisigd was en dat ook weer met een paal te maken had… Schrapte ze dat uit de planning. Jozef was dat gezeik al snel zat en vertelde dat ie Jezus in een grot had gedumpt en niet begraven omdat hij last van zijn rug had. De dames besloten de volgende morgen op zondag naar de grot te gaan om de laatste eer te bewijzen.

Heel vroeg die zondag morgen kwamen ze bijeen en keken met afkeer naar Rita. Die hadden ze de avond er voor de opdracht gegeven om bloemen te halen omdat op zondag ochtend alles dicht was in verband met de romijnse winkeltijden wet. Rita moest bekennen dat ze de avond en nacht ervoor met anderen dingen was bezig geweest en bloemen halen was daar geen onderdeel van… Hooguit ze buiten zetten. Dus Rita had alleen een paar takken bij zich… Kale dooie takken. Ja godver en nu. “Wat bende gij een kut.” Zei Maria. “Daar kan je toch niet mee aankomen? Kale takken.” We moeten d’r wat inhangen wat dit is geen gezicht.” Waar is de kerstversiering? Dan hangen we d’r een paar ballen in.” Helaas was de kerstversiering al opgeruimd en bovendien vond de rest dit geen goed idee. Om in maart met kerstversiering te gaan leuren. Bovendien erg wrang als je op iemands begrafenis aan komt kakken met het geboortekaartje en de cadeaus van de overledene. Plotseling viel het iemand op dat er een mand met eieren buitenstond bij de slager. Maria nam het voortouw. “Yo Rita, paas mij die eieren even aan.” (Nudge, nudge, wink, wink, say no more) Het duurde niet lang of de dames liepen met eieren in de takken geknoopt naar de grot. Zelfs Rita moest toegeven dat dit er niet echt representatief uit zag.

Daar aangekomen hoorde ze geluiden uit de grot komen. Een laagtonig grom achtig geluid… (Wat zombies maken) De meeste paaldanseressen telden één en één bij elkaar op en zette het op een lopen. Maar Maria niet, zij was dapper genoeg om Rita naar de ingang te duwen en poolshoogte te laten nemen. Ze ging de grot in terwijl Maria buiten zou wachten. Maria hoorde geschreeuw en wilde zich juist uit de voeten maken toen Rita naar buiten kwam.  Bebloed en wel…  “Hij heeft mij gebeten…” Rita viel dood in de armen van Maria.

Op dat moment kwam er een man de hoek om verkleed als haas in een groot pak met twee enorme oren er op en een lege mand in zijn hand. “He zeg, wat is dat hier? Heb jij mijn eieren meegenomen?” Vroeg de man kwaad.  “Waarom heeft u zo’n raar pak aan?” “Godverdomme kijk dan al mijn eieren vastgeknoopt aan de takken. Wat moet dit voorstellen joh! Ik moest naar een kinderfeest. We zouden met eieren gaan gooien naar die gasten aan het kruis. Moet je dit zien de helft is kapot!” Maria stond op. “Sorry meneer… Ja wij zagen die mand en moesten versiering hebben…” ”Ik zal ze voortaan verstoppen als ik moet pissen, weet je hoe warm het is in dit pak?”

Op dat moment verschijnt Zombie Jezus bij de ingang van de grot. De man in het hazepak ziet Jezus en valt direct flauw waarna Jezus zich op hem stort. Maria ziet haar kans schoon en zet het op een lopen. Rita komt tegelijkertijd bij als zombie en eet nog even met Jezus mee waarna ze met zijn tweeën als walkers ronddolen richting het dorp de geur van vers bloed achterna.

In die vroege jaren van jaartelling is het dus Jezus geweest die er bijna voor zorgde dat de mensheid als geheel uitgeroeid werd. Nog jaren lang hebben de zombies de aarde in een World War Z achtige, apocalyptische greep gehouden. Daarom zijn bepaalde lieden extra gevoelig als je godverdomme zegt wat vertaald naar het heden niets anders betekend: Ik ben een zombie en ik kom je pakken! Helaas schieten sommige politieke partijen hun doel voorbij met het bestrijden van zombies en richten ze zich meer en meer op de winkeltijden wet en het in stand houden van de zondagsrust. Het lijkt er eerder op dat ze zelf in een soort van zombies zijn veranderd, maar dat is iets voor een volgende keer. Al lijkt het mij langzaam steeds duidelijker worden dat een uitbraak van het Solanum virus…op handen is.

Zo, nu weet u waarom Pasen,  Pasen is en hoe dat nu precies zit. En als u straks aan het gourmet zit bedenk dan dat in tijden van crisis, de commercie dolblij is met u en uw minikerst. En… wat is dat voor een vlees wat u aan het eten bent… Zo een berg met verschillende stukjes vlees, lijkt mij ook vrij duidelijk wat dat voorstelt en waar dat vandaan komt. En dan nog beweren niet gelovig te zijn…