Zo zwart als roet

Hij is nog niet eens in het land (16 november pas) en nu al is de discussie heviger losgebarsten dan ooit tevoren. Zaterdag aanstaande is het de bedoeling zelfs te demonstreren (Malieveld, Den Haag) voor het behoud van onze geliefde zwarte Piet.

Er is een piep klein groepje, jengelende achter-bet-kleinkinderen van mensen die ooit slaaf zijn geweest, die zich nu in het tijdperk van, pleur je ongenoegen ongegeneerd online dan hebben we vrienden, zich ineens manifesteert tot martelaar. Hoe het ook zij… Ik vind het best-wel-heel-erg-enorm-kleinzerig als jij je ontevredenheid lichaam gaat geven over de rug van een kinderfeest waarvan de meerderheid het woord slaaf niet eens kan spellen. Goed en kwaad. Dat is wat het feest hier onder andere laat zien en wat de meeste boomknuffelaars liever snel vergeten. Hoe imposant is het wanneer je als kind met vele anderen in de klas zit. Zenuwachtig en vol spanning, als de Zwarte Pieten plotseling binnen stormen. Bonkend, schreeuwend en gooiend met snoepjes gaan ze tekeer. Zingen over de roe en dat als je stout was, je nog wel eens in een zak nota bene,  meegenomen zou kunnen worden naar Spanje. Ik zie roze Piet nog niet zo veel indruk maken. “Kijk maar uit anders knuffelen we je in slaap als je stout bent geweest.” Waar kennen we die houding toch van?  (Oh ja dat was de poesificatie van de hele maatschappij). Het zal je toch maar gebeuren dat je kind tegen je zegt. “Pappa, roze is Piet is wel lief hé. Liever als blauwe Piet.” Ik beloof je dat diezelfde nacht nog een zwarte Piet naast het bed staat met een roe zo groot als een zeis. Verplicht even Sint van Dick Maas kijken. Zwaaiend en dreigend opdat ze het nooit meer vergeten. Dan maar even een mentale trap onder die kinderkont, trauma extra kan nooit kwaad. Zijn we zelf ook groot mee geworden niks aan de hand. Kolenhok en riem zijn ingeruild voor heidesessies met de kinderpsycholoog prima maar van Zwarte Piet blijf je af.

En zo zakt Nederland verder weg in het groen-linksige pvda moeras waarop een groot deel ex-achter-klein-kind slaven meende ooit op te moeten stemmen. Ik hoorde vanavond op de NOS het tenenkrommend commentaar van een “man” die het prima vond dat er gekleurde Pieten zouden kunnen rondlopen. Op de intellect triggerende vraag van de verslaggever, welke kleuren dat dan zouden moeten zijn antwoordde hij en ik neem u niet in maling; “Witte, Zwarte en Homo Pieten.” Homo Pieten… Zo zie je maar weer een reportage op radio één kan best enerverend zijn. (Je zou die links-groene toch af en toe op een windmolen willen vastbinden voor een dagje).

Mark Rutte zal als het even tegenzit deze gelegenheid gaan aangrijpen om zijn (kerst) ballen te tonen en het sinterklaasfeest te verdedigen. Hij was zo fantastisch op dreef toen hij meende er niets aan te kunnen doen dat Zwarte Piet…(drumrol) Zwart was. Goeie PR, Marrrr(k)… Maar als het loopt zoals hij normaal doet…giechelt hij over z’n chocolade letter. Mocht u het zich nog afvragen, dat is de letter P van niet nader te noemen felien huisdier.

Ik vind dit een mooie gelegenheid om aan te tonen dat er nog altijd een helder denkende maar helaas te stil gebleven meerderheid is die wel het verschil ziet tussen een koloniaal verleden en een feest in tijden van crisis. Ook Sint heeft daar namelijk last van en doet zijn boodschappen bij de Action, Lidl en de Aldi. Denk je dat er ook maar één kind is die dat kan schelen? Daarom hoop ik dat die meerderheid nu even een hele grote smoel opentrekt en een oer-Hollandsche leeuwen brul geeft naar die paar jengelaars en wel zo dat ze voor eens en voor altijd die bek stijf dichthouden. Laat ze een echte hobby gaan zoeken. Laat Zwarte Piet (die inmiddels, raar dat die discussie op gang kwam, nog bruin is ook) gewoon in ere en met rust. Zo helder en zwart wit het leven voor een kind nog is, was dat ook gewoon de bedoeling…

Omdat het om de kinderen gaat. Niet over mensen met een minderwaardigheidscomplex (-je, voor de knuffelaars).